Het is eind oktober 2017 wanneer ik voor het eerst een mailtje krijg van Mandy en Danny. Ze verwachten hun eerste kindje en zijn op zoek naar een geboortefotograaf. Sinds de 20 wekenecho zitten ze in een achtbaan van emoties. Hun meisje groeit minder snel dan ze graag zouden willen en dat brengt heel wat zorgen met zich mee. Wanneer de weken voorbij gaan, zijn ze al voorbereid dat hun meisje waarschijnlijk niet tot het einde van de zwangerschap in Mandy’s buik zal kunnen groeien.
Een rondleiding op de NICU
Ze staan onder strenge controle van het academisch ziekenhuis en krijgen een rondleiding op de afdeling Intensive Care van pasgeborenen. Eind november worden er zelfs twee afwijkingen gevonden en Mandy wordt opgenomen. Ze krijgt ook injecties voor longrijping, voor het geval de groei toch beter haalbaar is buiten Mandy’s buik. Een scenario waar ze helemaal niet graag aan willen denken. Het maakt veel indruk op ze, maar wanneer hun meisje in één keer toch groei laat zien kunnen ze gerust ademhalen. Mandy mag weer naar huis en ze kunnen weer even bijkomen. Het blijft toch een wonder om zwanger te mogen worden en een kindje te mogen dragen. En dan nog de spannende geboorte die volgt. In de weken die volgen blijft ze klein, maar wel mag de zorg van het academisch ziekenhuis overgenomen worden door het plaatselijke ziekenhuis. Nog steeds zijn er intensieve controles maar de overgang naar het ziekenhuis in de buurt van hun woonplaats en naar een bekende gynaecoloog geeft veel rust.
Eind december wordt de beslissing genomen om hun meisje middels een inleiding geboren te laten worden. Ze mogen zich melden op woensdagavond 10 januari. Mandy’s lichaam wordt dan langzaam voorbereid op de geboorte in de hoop dat op donderdag de vliezen gebroken kunnen worden. Gelukkig reageert haar lichaam goed op de voorbereidingen en donderdagmorgen rond 08:00 uur is er voldoende ontsluiting om de inleiding verder op te gaan starten. Er zijn nog geen regelmatige weeën dus we spreken af dat Danny mij iets laat weten zodra dit verandert.
Kun je NU komen? SPOED
Wanneer rond 11:00 uur blijkt dat haar lichaam meer dan genoeg weeën aanmaakt, wordt de stimulatie stopgezet en mag haar lichaam zijn werk zelf doen. Rond 15:14 uur heeft Mandy 4 centimeter ontsluiting en we spreken af dat we nog even twee uurtjes afwachten.
Dan om 17:19 uur krijg ik een berichtje van Danny: “Kun je NU komen? SPOED”. Zo snel als ik kan rij ik naar het ziekenhuis, niet wetende welke stress zich afspeelt rondom Mandy’s bed. Hun meisje blijkt niet goed te reageren op de weeën en haar hartslag gaat snel omlaag. Wanneer ik nog geen 10 minuten later opnieuw een berichtje krijg dat het weer rustig is, haal ik opgelucht adem. Niet veel later kom ik de verloskamer binnen en is te zien dat iedereen nog erg aangeslagen is van de spannende 10 minuten die zich hebben afgespeeld voor mijn binnenkomst. Gelukkig laat het meisje weer zien hoe sterk ze is en stabiliseert haar hartslag weer. De komende uren wachten we op het vorderen van de ontsluiting. Mandy is zo ontzettend blij dat naast Danny haar moeder de hele dag al bij haar aanwezig is om haar te steunen en de rust te geven die ze nodig heeft.
De spanning stijgt
Wanneer Mandy volledige ontsluiting heeft laat hun meisje toch weer regelmatig zien de weeën moeilijk aan te kunnen. Er wordt een moeilijke beslissing genomen en dat is om haar toch op de OK geboren te laten worden. De spanning stijgt bij Mandy en Danny, maar beiden leggen zich er snel bij neer. Gelukkig staat het team vrij snel klaar en mogen we snel naar de OK. De voorbereidingen zijn vlug getroffen en voordat ze het in de gaten hebben wordt om 20:54 uur hun meisje Ivy geboren.
Ondanks dat we allemaal direct zien dat ze klein en heel fijn is, huilt ze krachtig en heeft ze een prachtige start. Uit voorzorg wordt Ivy nog even opgenomen op de afdeling neonatologie, maar bij alle testjes laat ze zien hoe graag ze groter wil groeien. Op slag zijn ze verliefd op dit kleine meisje van 44 centimeter en 1685 gram. Bij het zien van hun kleinkind is de emotie en vertedering bij de ouders van Mandy en Danny te zien. Wat een kostbaar bezit zo’n meisje, een deel van hun gezin en niet meer bij ze weg te denken.
Inmiddels is dit kleine meisje al een ondeugend meisje van 1 jaar. Mandy en Danny genieten van ieder stapje dat hun meisje maakt.
Lieve Mandy en Danny, ik wens jullie een hele mooie tijd samen. Een spannende tijd ligt achter jullie en hopelijk heeft het verhaal en de foto’s jullie geholpen de geboorte van Ivy een plekje te kunnen geven.
Bedankt voor jullie vertrouwen!
Liefs Mirjam – Birthphotographer and writer of Birth Stories
