Het is mei wanneer ik voor het eerst mag kennismaken met Sylvia & Joost. Rond december verwachten ze hun derde kindje. Na twee prachtige meiden verwachten ze nu een jongen. Bij de geboorte van hun twee eerdere kinderen hebben Sylvia & Joost mogen ervaren hoe waardevol het is om op de geboorte te kunnen terugkijken. Bij de geboorte van hun zoon twijfelen ze dan ook geen moment. Ook deze keer willen ze de geboorte graag als herinnering vast laten leggen.
Sylvia’s wens voor een derde kindje ondanks risico op complicaties
Tijdens de eerste kennismaking verteld Sylvia over het verloop van haar eerste twee bevallingen en de zwangerschappen. Na een heerlijke zwangerschap heeft ze tot twee keer toe een pittige kraamtijd gehad. Na twee mooie natuurlijke bevallingen, heeft ze tot twee keer toe een niet meewerkende placenta en veel bloedverlies gehad na de bevalling. Toch kan ze er gelukkig goed over praten en hebben ze dit een plekje kunnen geven. De wens voor een derde kindje was groter dan de angst dat dit weer zal gaan gebeuren. Ze hoopt dat de bevalling zich zelf zal aanmelden, maar ze weet van haar twee eerdere zwangerschappen dat haar kindjes hun plekje niet zomaar afstaan.
De maanden gaan voorbij en Sylvia’s buik groeit met de week. Ook deze zwangerschap voelt ze zich heerlijk en ze geniet van de voorpret die de kinderen nu al hebben. Ze kijken enorm uit naar de geboorte van hun broertje. Als Sinterklaas dan geweest is, de kerstspullen langzaam in huis komen duurt het toch wel heel lang voor ze. Langzaam kruipt ook de uitgerekende datum voorbij en ook dit kleine wondertje is niet van plan aanstalten te maken om geboren te worden.
Gelukkig krijgt Sylvia vanuit de verloskundigenpraktijk en het ziekenhuis alle ruimte om de bevalling zelf te laten starten. Tot drie keer toe proberen ze de bevalling natuurlijk te laten starten maar op een paar voorweeën na blijft het stil. Tot twaalf dagen na de uitgerekende datum blijft het nog altijd stil en Sylvia en Joost leggen zich neer bij een geplande inleiding. Gelukkig zijn ze beide heel positief en nuchter ingesteld. Hoe de start ook is, ze gaan er samen een hele mooie geboortedag van maken.
Rustige start van de bevalling in het Geboortecentrum ETZ Tilburg
Woensdag 14 december
Vroeg in de ochtend mogen ze zich melden in het Geboortecentrum van het ETZ in Tilburg. Ze starten de ochtend met de controle van de hartslag van hun kleine man, en het breken van de vliezen. Gelukkig is het vruchtwater helder en krijgen ze de komende uren de tijd of haar lichaam nu zelf weeën gaat aanmaken. Hoewel ze weten dat de kans er in zit dat ze een extra zetje nodig hebben, geeft deze ruimte ze een goed gevoel. Zo hebben ze de natuur zoveel mogelijk de kans gegeven om de bevalling zelf in gang te zetten. Ondertussen genieten ze van de tijd die ze nu samen hebben.
Tot 14;30 uur krijgen ze de tijd om af te wachten wat er gaat gebeuren. De uren gaan voorbij en tegen 15:00 uur besluiten ze in goed overleg te starten met de weeënopwekkers. Bij de volgende controle lijkt het erop dat de vliezen toch nog niet helemaal gescheurd waren, ondertussen worden de vliezen nu helemaal gebroken en heeft Sylvia 3 centimeter ontsluiting. Tegen 17:00 uur doet de medicatie zijn werk goed en komen er regelmatig weeën die ook steeds krachtiger worden. Wanneer ik niet veel later verloskamer 5 binnenkom heeft ze nog genoeg praatjes. Met de minuten die verstrijken wordt het steeds minder leuk, ze loopt, zit op de bal, hangt over het bed heen. Eigenlijk is geen enkele houding meer fijn en zodra de verloskundige binnenkomt besluit ze ook onder de douche te gaan staan.
Onder de douche worden de weeën nog krachtiger en gelukkig blijft Joost dicht bij haar zodat ze goed tegen hem aan kan leunen. Wanneer ze steeds meer drukgevoel krijgt besluiten ze onder de douche uit te gaan en richting bed. Zonder tussendoor een aantal krachtige weeën op te vangen lukt het haar niet op bed te komen. Ze probeert nog even op handen en knieën op bed te gaan zitten maar dat is het helemaal niet. Ze draait terug op haar rug en de druk wordt steeds groter en groter. Ze heeft volledige ontsluiting en mag actief meewerken om haar zoon geboren te laten worden. Joost wijkt geen moment van haar zijde en verteld haar na iedere wee hoe fantastisch ze het doet. Het is zo’n mooi stel samen, een krachtig team die weinig begeleiding nodig hebben naast de steun van elkaar.
Intense blijdschap bij de geboorte van hun zoon
Dit gaat zo ontzettend snel, voordat Sylvia het kan bijhouden komt er langzaam al een hoofdje tevoorschijn. De schoudertjes worden geboren en om 18:53 uur mogen ze voor het eerst kennismaken met hun zoon. Geëmotioneerd kijken Sylvia & Joost elkaar aan, hij is er al, wat ging dit snel en wat is hij mooi! De blijdschap en opluchting is zo groot, wat is ze intens gelukkig en verliefd kijkt ze naar haar zoon en Joost. Kan ze ooit nog gelukkiger worden dan op dit moment?
Het duurt niet lang tot de verloskundige in de gaten heeft dat Sylvia weer veel bloed verliest. Ook deze keer wil haar placenta niet loslaten. Sylvia krijgt extra medicatie en een gynaecoloog komt het team nog ondersteunen. Maar ook de arts krijgt de placenta met geen mogelijkheid los en er volgt een moeilijke beslissing. Voor even moet Sylvia afscheid nemen, ze gaan richting de OK. Een emotioneel moment en de verloskundige weet de spanning nog iets te breken door Sylvia te vragen naar de naam van hun zoon. Met trots vertellen ze dat dit mooie mannetje de naam Joep mag dragen. Joep heeft nog even bij mama aan de borst mogen drinken vervolgens wordt hij nog even door zijn mama aan alle kanten geknuffeld en daarna moet ze richting de OK. Ondertussen leggen we zoveel mogelijk belangrijke momenten vast die Sylvia mist. We maken foto’s dat Joost in zijn armen zit met Joep, zijn verzorging, en het aankleden. Om Sylvia bij de terugkomst de rust te geven die ze zo nodig heeft spreken we af dat ik de volgende ochtend terugkom om het eerste moment met de meiden vast te leggen.
De volgende ochtend laat Joost weten dat ze gelukkig een goede nacht hebben gehad en dat de meiden later in de ochtend naar hun broertje komen kijken. Dit moment was precies waar je op hoopt als ouders. De meiden waren direct verliefd op hun broertje en aan alle kanten wordt hij geknuffeld en bewonderd. Drie handen op één buik worden dat, een onafscheidelijk team, vriendjes voor het leven.
Een prachtig gezin en mooie herinneringen
Lieve Sylvia & Joost, bedankt voor jullie vertrouwen, het was een voorrecht de geboorte van jullie zoon te mogen vastleggen en jullie te leren kennen. Jullie zijn een prachtig gezin en hebben samen als team de geboorte van Joep zo ontzettend goed gedaan. Mogen de foto’s alle losse herinneringen tot één geheel maken voor jullie. Geniet van alle mooie momenten die jullie als gezin mogen gaan beleven.
Liefs Mirjam
