Het is juni 2022 wanneer Sharon & Pascal voor het eerst ouders worden van een lief klein meisje; Manou. Ze is prachtig, klein en volmaakt. Zo mooi, zo perfect, en toch stopte haar hartje een paar dagen voor haar geboortedag met kloppen. Een vernauwing in de navelstreng lijkt de oorzaak waardoor hun kleine meisje niet bij hun mocht blijven. Ze besluiten de geboortedag van Manou te vieren en alle momenten met haar samen volledig in zich op te nemen met een lach, een traan, trots, verdriet maar vooral heel veel liefde.
Een band voor het leven na de geboorte van Manou
Tijdens deze intens moeilijke periode krijgen ze heel veel steun van de mensen die ze bij ze staan zoals hun ouders, familie, beste vrienden, Sharons collega Chantalle die de bevalling heeft begeleid en Hanny, een kraamhulp van goud. Wat ze in de week vanaf het moment dat haar hartje stopte tot haar afscheid en alle dagen daarna samen hebben meegemaakt schept een band voor het leven.Manou maakte van Sharon & Pascal ouders, ouders met een liefde voor hun meisje die elke dag blijft groeien. Vlak voor het sluiten van Manou’s mandje bedankte ze Manou voor wat ze hun gegeven heeft, ze voegde er aan toe dat zij mocht bepalen wanneer ze een broertje of zusje voor haar zouden mogen verwelkomen.In het najaar van 2022 kunnen ze hun geluk niet op wanneer ze een positieve zwangerschapstest in hun handen hebben. Manou’s cijfertje is de ‘8’. Geboren om 20.00 uur, 38 cm en 880 gram. Als snel wisten ze dat de uitgetelde datum van deze zwangerschap 8-8-2023 zou zijn. Ze wisten zeker: Dit is een cadeautje van Manou! Vol vertrouwen dat Manou over dit kindje zal waken begonnen ze aan de spannende zwangerschap van hun tweede kindje.
Sharon en Pascal kiezen bewust voor een geboortereportage
Ze genieten van de zwangerschap en Sharon straalt wanneer ik haar tijdens haar werk als verloskundige tegen mag komen. Ze vertelt bij ouders waar ze zich vertrouwt bij voelt over Manou en over deze zwangerschap. Deze keer krijgen ze een zoontje. Ze willen ook niets liever dan de geboortedag laten vastleggen omdat ze bij Manou gemerkt hebben wat de kracht van foto’s kan zijn. Ik ga bij Sharon en Pascal thuis langs. We praten over Manou, over deze zwangerschap, het werk als verloskundige, de combinatie en steeds meer gaan hun ogen stralen. Ze gaan een zoon krijgen en kunnen niet wachten zijn geboortedag terug te kunnen kijken.De maanden gaan voorbij en Sharon laat weten dat ze zich heel goed voelt. Wel hebben Pascal & Sharon voor zichzelf besloten om de bevalling rond de 38ste week in te laten leiden. Ondanks het volledige vertrouwen wat ze in deze zwangerschap en dit kindje hebben, willen ze na een zwangerschap van 38 weken hun kindje in hun armen sluiten en de spanning die er toch altijd op de achtergrond was achter zich laten.
Onmisbare steun van hun eigen bevallingsteam
Woensdag 26 juli. Sinds dinsdagavond zijn Sharon & Pascal in het ziekenhuis in Maastricht. Verloskamer 4, de kamer waar Manou ook werd geboren. Die avond wordt Sharons lichaam voorbereid om de bevalling die hopelijk de volgende dag mag plaatsvinden. Even sluiten ze zich af voor de rest van de wereld, bijna niemand weet dat ze die avond naar het ziekenhuis gaan. Manon weet dit wel, zij komt ’s avonds nog even langs. Op woensdagmorgen laat Sharon rond 07:49 uur weten dat de foley eruit is en haar vliezen gebroken zijn met helder vruchtwater, een heerlijke start van de bevalling. Ze wachten een uurtje af om te kijken wat haar lichaam zelf zal doen. Omdat de bevalling van Manou ook qua ontsluiting best snel ging spreken we af dat ik al ruim van te voren in het ziekenhuis ben.
Chantalle en een van hun beste vriendinnen Manon zullen bij de bevalling aanwezig zijn. Zij waren er beide ook bij toen Manou werd geboren. Wanneer de geboorte niet meer lang zal duren zal ook de kraamverzorgster Hanny naar de verloskamer komen.
Een uurtje later rond 09:00 uur reageert haar lichaam nog niet op de gebroken vliezen en worden de weeënopwekkers aangesloten. Nog een uur later rond 10:00 uur begint ze lichtjes wat weeën te voelen maar zoals ze aangeeft nog minimaal. Nog geen twee uur later zit Sharon volledig in haar eigen bubbel en zijn de weeën heel heftig. Gelukkig ben ik al in het ziekenhuis en stap ik nog geen vijf minuten later verloskamer 4 binnen.
Ruim 7 centimeter ontsluiting, de bevalling nadert
Chantalle, Manon, Pascal en verpleegkundige Stephanie zijn in de kamer aanwezig. Wat het extra bijzonder maakt is dat iedereen in de kamer een speciale band heeft met Pascal en Sharon. Zo was verpleegkundige Stephanie bij de geboorte van Manou de verlieskundige. Sharon zit in bad en vangt haar weeën heel geconcentreerd op. Ze merkt dat de weeën krachtiger en krachtig worden en ze blijkt ruim 7 centimeter ontsluiting te hebben. Ze merkt dat haar lichaam de laatste fase in gaat. Pascal blijft dicht bij d’r en Chantalle legt rustig een hand op haar borst. Tussendoor maakt ze zich nog even druk hoe de gezichten die ze trekt er uit zullen gaan zien op de foto’s 🙂Al snel volgt persdrang. Chantalle geeft aan dat Sharon mag persen, maar het gaat voor Sharon even allemaal wat snel. Hoe onmogelijk het ook klinkt: Sharon houdt haar persdrang tegen, terwijl er kleine haartjes tijdens de weeen zichtbaar zijn! Na een aantal weeen vraag Chantalle of ze uit bad wil komen, om op bed te persen. Ze weten beide dat het kleine mannetje met een paar keer goed persen geboren zou worden. Maar Sharon heeft even tijd nodig om los te laten.
Rond 10:00 uur voelt ze nog heel minimaal een wee en nu rond 13:00 uur heeft ze al persweeën. Met hulp van Hanny, die er inmiddels ook is, stapt ze uit bad en loopt tussen een tweetal weeën door naar het bed. Eenmaal op bed geeft Chantalle al snel aan dat Sharon zich nu echt op haar moet concentreren. Dit kindje wil geboren worden, alles gaat goed, ze mag nu echt loslaten! Bij een volgende wee staat het hoofdje al en mag ze voelen dat ze er echt bijna is. In de volgende wee wordt hij geboren.
Chantalle pakt Kai met haar blote handen aan, Sharon strekt haar handen uit om haar haar kleintje zelf aan te kunnen pakken. Voor ze het weet ligt hij op haar borst. Tranen rollen over Pascals wangen. Manon kijkt met tranen in haar ogen naar Sharon en Pascal. Om 13:12 uur zijn ze de trotse ouders geworden van een prachtige zoon: Kai. De emoties die nu door ze heen gaan zijn niet te beschrijven, zoveel liefde, zoveel trots. Naar dit moment hebben ze zo uitgekeken.Nadat Kai en Sharon verzorgd zijn, de beschuit met muisjes zijn verzorgd kunnen ze niet wachten om de eerste familie te bellen. Wanneer Sharon haar ouders aan de telefoon krijgt komen ook bij haar de eerste tranen. Tranen met zoveel betekenis.
Geboorte van Kai: Tranen van geluk en beschuit met muisjes
Nog geen drie uur na de geboorte zijn ze al thuis en wordt hun huis gevuld met bezoek, gebak, broodjes en een heerlijk gedekte tafel. Oma Elly, opa Bart en opa Jan komen binnen en dan begint het langzaam door te dringen tot Sharon. De spanning is voorbij, het is goed gegaan, ze hebben een zoon, Manou is grote zus! Nu mag ze gaan genieten van de kraamweek waar ze zich zo op verheugd hebben.Lieve Sharon & Pascal, van harte gefeliciteerd met de geboorte van Kai. Hopelijk mogen de foto’s, het geboorteverhaal en de film een herinnering zijn hoe mooi de geboorte van Kai was. Het was een voorrecht de geboorte van Kai voor jullie te mogen vastleggen. Geniet van jullie prachtige gezin jullie mogen zo trots zijn op elkaar.Liefs Mirjam
