Het is mei 2016 wanneer ik kennis mag maken met Sander & Marloes. Ze zijn op dat moment net voor het eerst ouders geworden van een zoon, Siem. Ze willen graag een paar mooie momenten laten vastleggen in een van de eerste weken na Siems geboorte. Siem is geboren binnen vijf uurtjes en uiteindelijk moesten ze vlak voor de geboorte met 9 centimeter ontsluiting met spoed naar het ziekenhuis. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en is Siem inmiddels een heerlijk ondeugend mannetje van bijna twee jaar.
Deze keer zeker een geboortefotograaf
Nu ze hun tweede kindje verwachten denken ze nog regelmatig terug aan de geboorte van Siem. Marloes vindt het vooral jammer dat ze zich de details van de geboorte niet meer goed kan herinneren. Wat haar vooral is bijgebleven is dat het vrij snel ging en voor haar gevoel mist ze hele stukken. Ondertussen heeft ze al meerdere geboortereportages voorbij zien komen. Nu ze half maart 2018 hun tweede kindje verwachten wil ze toch graag meer weten over geboortefotografie.
We maken een afspraak op een dinsdagavond en spreken samen de mogelijkheden door. Na ons gesprek nemen ze rustig de tijd dit samen door te spreken en niet veel later krijg ik een berichtje van Sander & Marloes dat ze de geboorte graag willen laten vastleggen. Ze willen niets liever dan thuis bevallen en ze verwachten dat de geboorte wel eens snel zou kunnen gaan. Dus we spreken samen nog wat mogelijkheden door hoe ze mij zo goed mogelijk op de hoogte kunnen houden zodat ik op tijd bij ze aanwezig kan zijn.
De weken gaan voorbij en voor we het weten is Marloes alweer ruim 36 weken zwanger. Haar buik groeit vrij snel en ligt zelfs al een weekje voor op de gemiddelde groei. De verwachting is dat ook dit kindje zich iets eerder zal melden dan de uitgerekende datum van 15 maart 2018. Ze willen nog steeds thuis bevallen, de spanning begint dus op een gezonde manier te stijgen.
Harde buiken en schoppen tegen mijn ribben
Bij de volgende controle op 13 februari blijkt hun kleintje al vast in haar bekken te liggen, maar op wat harde buiken en geschop tegen haar ribben na blijft het redelijk rustig. We wachten dus rustig af wanneer dit kleintje klaar is voor zijn grote avontuur: “de geboortedag”.
Tijdens de volgende controle eind februari blijkt haar lichaam al wat voorwerk gedaan te hebben. Het slapen wordt door het enthousiaste getrappel in haar buik steeds lastiger. Ondanks dat ze geniet van haar zwangerschap begint de nieuwsgierigheid wel heel groot te worden nu. Er is al iets ontsluiting en er wordt een afspraak gemaakt voor over een aantal dagen om een poging te doen de geboorte op natuurlijke wijze net dat laatste zetje te geven.
Maandag 5 maart, ze mogen zich die ochtend tegen 11:00 uur melden bij de verloskundige. Na een controle blijkt het er gunstig voor te staan om net dat laatste zetje te kunnen geven om de geboorte de komende uren te laten starten. Handmatig probeert de verloskundige de vliezen iets los te maken van de baarmoedermond, wat vaak de natuurlijke prikkel kan zijn om de weeën te laten starten. Er zit nu niets anders op dan wachten en lekker rustig aan doen.
Het rommelen is begonnen
Maanden wachten ze op de geboorte van hun kindje en als de geboorte dan ineens zo dichtbij komt, wordt het toch wel heel spannend allemaal. Marloes merkt wel gelijk dat haar lichaam reageert op het onderzoek en ze besluit de laatste dingetjes in huis te doen die ze graag gedaan wil hebben.Rond 15:11 uur krijg ik een eerste update van Marloes, ze merkt dat het niet lang meer zal duren en soms moet ze zelfs al wat pijnscheuten wegpuffen, maar echt regelmaat zit er nog niet in. Ze twijfelt dus of dit voorwerk is of misschien toch al weeën. De komende uren zal dat vast wel duidelijk worden. Tegen de avond rommelt het nog steeds in Marloes haar buik. Wat is dit spannend zeg …
Tegen 21:20 uur laat ze weten dat ze proberen nog wat slaap te pakken. Ze heeft het gevoel dat het toch bij voorbereidingen blijft, de pijn is te overzien en wat extra slaap is nu wel welkom. Het is rond 02:00 uur die nacht wanneer slapen toch niet meer echt lukt. Na het nog een uurtje langer volgehouden te hebben laten ze de verloskundige toch maar weten dat de weeën gestart zijn. Wanneer ze rond 03:00 uur bij Sander & Marloes aankomt blijkt ze al rond de 3 à 4 cm ontsluiting te hebben. Met de geboorte van Siem nog in gedachten die vrij snel ging gaat mijn telefoon rond 03:50 uur. Opgewekt krijg ik Marloes aan de telefoon met een positieve spanning in haar stem: “Met Marloes, het is begonnen… “. We spreken af dat ik langzaam naar ze toe kom.
In één huis brandt licht
Wanneer ik rond 04:30 uur de straat van Marloes & Sander in rij verwacht ik eigenlijk maar één huis te zien waar licht brandt rond dit tijdstip, maar dat blijkt toch anders te zijn :). En dus let ik goed op dat ik niet per ongeluk bij de buren aanbel. Het zal je maar gebeuren, de geboortefotograaf die verklapt dat de geboorte begonnen is … Gelukkig gebeurt dat niet en is dat ook nog nooit gebeurd :). Sander wacht me op bij de voordeur en wanneer ik binnenkom zit Marloes in kleermakerszit op de bank. Iedereen die ze graag bij de geboorte aanwezig wil hebben is er en Marloes haar lichaam moet heel even wennen aan iedereen die binnen is. Gelukkig is de sfeer heel rustig, heeft Sander het licht gedempt en houdt iedereen zich een beetje op de achtergrond. Niet veel later komen de weeën weer in hetzelfde tempo en met dezelfde regelmaat terug. Zeker wanneer Marloes gaat staan en lopen voelt ze de kracht van de weeën sterker worden. Ze leunt tegen de box aan en probeert ze zo op te vangen.
Niet veel later geeft ze aan toch nog graag in bad te willen en het warme water doet haar goed. Wanneer rond 07:45 uur de ontsluiting nog niet veel verder is gekomen begint de tijd te dringen. Met de kracht en regelmaat van deze weeën hadden ze gehoopt iets meer ontsluiting te hebben of dat het kindje al iets dieper in haar bekken was gezakt. Dit blijkt beide niet het geval te zijn en iedereen let vooral op de conditie van Marloes en hun kindje.
Ik wil zo graag thuisbevallen
Ze wil niets liever dan thuis bevallen maar realiseert zich ook dat er dan wel vooruitgang moet zijn, ze voelt ook aan haar lichaam dat de energie langzaam iets minder wordt. Ze besluit nog een keer onder de warme douche te gaan staan en het warme water te gebruiken als natuurlijke pijnstiller. Aan de rust waarmee ze deze krachtige weeën opvangt ligt het absoluut niet, want aan alles is te zien dat haar lichaam heel hard aan het werk is en al snel zit ze weer in kleermakerszit onder de douche. Je ziet dat ze veel steun heeft aan de verloskundige die recht tegenover haar is gaan zitten en Sander die schuin tegenover haar zit. Wanneer rond 08:45 uur de ontsluiting rond de 5 centimeter zit, maar het kindje nog vrij hoog blijkt te liggen wordt er besloten toch naar het ziekenhuis te gaan. Marloes stemt direct hiermee in want ze voelt aan alles dat ze zich thuis niet meer prettig voelt en graag richting het ziekenhuis wil gaan.
Marloes stapt in de auto van de verloskundige en Sander en ik rijden ieder met onze eigen auto achter hen aan. Het is 09:20 uur wanneer we het ziekenhuis binnenkomen. De kracht van de weeën is zo sterk dat ze zich vastklemt aan de leuning van de rolstoel. Aangekomen op de verloskamer geeft Marloes aan echt niet meer verder te kunnen, de persdrang is zo ontzettend sterk maar de ontsluiting is nog niet ver genoeg om actief mee te kunnen persen. Iedere mama die dit ooit gevoeld heeft, weet hoe moeilijk het is deze weeën op te vangen en dat je lichaam het op een bepaald punt echt gaat overnemen of je nu wil of niet. Omdat Marloes het zo zwaar heeft wordt besloten iets van pijnmedicatie te starten om haar net over dat laatste stukje te kunnen heen helpen. Ze blijkt inmiddels 8 cm ontsluiting te hebben.
Bevallen als een natuurtalent
Ze wordt voorbereid op het moment dat ze volledige ontsluiting heeft en de pijnmedicatie dan stopgezet zal worden. Marloes begrijpt het maar schudt heel hard nee. Helaas is dat niet te vermijden, maar gelukkig blijkt ze inmiddels al volledige ontsluiting te hebben. Ze mag actief meewerken met de persweeën om haar kindje geboren te laten worden. Als een natuurtalent laat ze het hoofdje geboren worden en wordt er om 09:43 uur een prachtig jongetje geboren dat de naam Lasse mag dragen. Vol trots en op slag verliefd kijkt ze haar zoon aan. Wat is dit mooi, wat een prestatie en wat een natuurkracht! Sander kan zijn ogen niet afhouden van zijn zoon en Marloes laat direct weten dat dit kleine mannetje hun gezin compleet maakt.
Het blijft een wonder, de geboorte van een gezond kindje. Zo mooi, zo klein en zo perfect!
Lieve Marloes & Sander, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoon. Geniet van alle bijzondere momenten, wat kunnen jullie trots zijn op elkaar. Wat een teamwork, wat een liefde. Bedankt dat ik dit moment voor jullie mocht vastleggen.
– Liefs Mirjam –
