Het is weer tijd voor een geboorteverhaal: de geboorte van Liyem.
Het is vrijdag 6 augustus wanneer Rachel in de vroege ochtend laat weten dat haar buik onrustig is. Sinds de avond ervoor heeft ze onregelmatig weeën gehad. Samen met haar vriend Soufyan zijn ze de nacht samen doorgekomen, maar vanaf 05:00 uur houden de weeën om de 3 minuten aan. De verloskundige kan ieder moment komen om de ontsluiting te controleren. We besluiten elkaar op de hoogte te houden.
3 cm ontsluiting
In dit geboorteverhaal vallen we in op de dag van de geboorte. Rachel en Soufyan verwachten samen hun eerste kindje. Met heel veel zorg en liefde hebben ze de afgelopen maanden alles tot in de puntjes voorbereid. Dit kleintje is zo welkom en samen genieten ze van iedere maand dat Rachel’s buik weer groeit. Het is bijna niet te beseffen dat dit kleine wondertje van hun samen is. Zoveel liefde voor een kleintje dat ieder moment geboren kan worden.
Na controle van de verloskundige laat Rachel weten dat ze 1 cm ontsluiting heeft. Een beetje een teleurstelling na de hele nacht en de weeën die elkaar snel opvolgen. Vooral bij een eerste kindje heeft je lichaam al zoveel werk verricht voordat er ontsluiting is, maar toch wil je dan een ander getal horen dan die 1 cm.
Het harde werken is niet voor niets want rond 10:50 uur blijkt ze 2-3 cm te hebben, yes we gaan vooruit! Samen proberen ze zo goed als het lukt de dag door te komen. Soufyan besluit door de spanningen als afleiding nog wat te gaan werken. Rachel’s moeder en een van haar beste vriendinnen zijn er continu voor haar. Ze maken de slaapkamer gezellig en zorgen ervoor dat alles klaarligt voor de badbevalling thuis waar Rachel zich zo op verheugd. Ruim drie uurtjes later is ze qua ontsluiting 1 centimeter verder. Haar lichaam heeft meer tijd nodig. Samen met de verloskundige maken ze een plan. Ze proberen samen de tijd tot rond 17:00 uur door te komen en dan gaan ze proberen de vliezen te breken.
Geborgen bevalling
Gelukkig worden de weeën rond 16:00 uur heftiger en ze heeft 5-6 centimeter ontsluiting. Meer dan genoeg ontsluiting om de vliezen te breken. Niet veel later kom ik aan bij Rachel en Soufyan. Wanneer ik de slaapkamer binnenstap zie ik wat voor prachtig plekje ze samen gemaakt hebben van hun slaapkamer. Een prachtige grote ruimte met aan het einde een bad. Een droom voor een geboortefotograaf en zo’n mooi en intiem plekje om te kunnen bevallen.
Rachel zit goed in haar weeën en achter haar zit haar vriendin die iedere wee samen met haar opvangt. Ook haar moeder is bij haar en haar schoonzusje komt niet veel later ook nog binnen. Rachel heeft totaal geen last van de mensen om haar heen en voelt zich juist heel geborgen en prettig met de mensen om haar heen die ze er graag bij wil hebben. Het plaatje op Soufyan na klopt gewoon helemaal, gelukkig komt hij nog geen 2 minuten later binnenlopen.
Emotionele bevalling
Wanneer de weeën krachtiger worden, wordt het Rachel’s moeder even teveel. Zoveel emoties in een paar dagen tijd achter elkaar. In de afgelopen dagen hebben ze met veel verdriet afscheid genomen van hun opa en binnen enkele uren zal haar eerste kleinkind geboren worden. Soufyan neemt de plek achter Rachel over van haar vriendin en dan wordt het Rachel ook even teveel. De vermoeidheid begint te komen en het besef dat ze toch echt aan het bevallen is komt binnen.
Helaas is er ruim 2 uur later geen verandering in de ontsluiting en ze besluiten naar het ziekenhuis te gaan. Ze moet afscheid nemen van haar droom om thuis in bad te bevallen en kan ook niet iedereen meenemen naar het ziekenhuis…. Gelukkig zet ze zich er snel overheen en tussen een keiharde regenbui stappen we allemaal in de auto richting het ziekenhuis.
Toch naar het ziekenhuis
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis weet ze niet meer waar ze het zoeken moet. De weeën zijn zo krachtig en niets is fijn, lopen, staan, hangen over het bed… De ontsluiting blijkt ook nog op ongeveer 6 cm te zitten en ze besluiten het even aan te kijken. Vrij snel geeft Rachel aan nu echt niet meer te kunnen en heel graag iets tegen de pijn te willen hebben. Vanwege de drukte in het ziekenhuis zal ze niet direct een ruggenprik kunnen krijgen en ze zal ook iets van medicatie moeten krijgen om de weeën krachtiger te maken. Samen zoeken ze naar een tussenoplossing en ze krijgt een soort morfine pompje waarmee ze zichzelf de medicatie in kleine hoeveelheden en gecontroleerd kan toedienen. Eindelijk dit haalt de scherpe puntjes eraf…. Nog steeds is het behoorlijk pittig maar dit maakt het een stuk dragelijker.
De ontsluiting blijft hangen op 6 centimeter en samen met Soufyan, de verpleging en haar verloskundige besluit ik thuis nog even iets te eten. Rond 22:00 uur heeft ze nog steeds geen ruggenprik kunnen krijgen maar gelukkig mag ze nu wel binnen een aantal minuten naar de anesthesie. Rachel voelt aan alles dat de druk iets begint toe te nemen maar ze durft er niet veel van te zeggen… Bij een laatste navraag aan Soufyan geeft hij aan niet meer te weten dan dat de ontsluiting nog 6 centimeter is. We spreken af dat ik na de ruggenprik weer richting het ziekenhuis kom.
De geboorte van Liyem
Na de ruggenprik loopt het allemaal toch iets anders. Rachel geeft aan dat deze druk toch echt de baby is en er komt ene verloskundige richting de Anesthesie. Rachel heeft gelijk …. Er is al een hoofdje zichtbaar!!! Om 00:02 laat Soufyan weten: “Je moet nu komen, het hoofdje is zichtbaar”. Direct spring ik in de auto en kan alleen maar hopen dat het persen niet te snel gaat. Om 00:13 uur het moment dat ik aankom in het geboortecentrum wordt Liyem geboren…
Totaal verrast en zo trots ontmoet ik de meest gelukkige ouders. Soufyan springt van blijdschap rond en kan niet wachten de familie en vrienden in de lichten. Wie had gedacht dat het zo zou lopen en wat heeft ze het ongelofelijk goed gedaan! Het gaat zo goed met ze dat ze niet veel later alweer naar huis mogen. Tranen van vreugde vullen de kamer, het mooiste kindje ooit nog geen drie uur na de bevalling al in de armen van zijn liefste opa, oma en vrienden.
Lieve Rachel & Soufyan nogmaals van harte gefeliciteerd met de geboorte van Liyem. Jullie hebben zo ongelofelijk hard gewerkt en als een team samengewerkt. Het was een voorrecht deze momenten voor jullie te mogen vastleggen. Geniet van al het moois dat jullie samen mogen gaan beleven. Lieve Liyem wat heb jij een fijn plekje gevonden om groter te mogen groeien.