Het is januari 2018 wanneer ik voor het eerst mag kennismaken met Michelle & Ralph. Ze verwachten hun eerste kindje en genieten van alle momenten in de zwangerschap. De maanden gaan voorbij en eindelijk breekt Michelle haar zwangerschapsverlof aan. Op deze tijd heeft ze zich zo verheugd. De komende weken staan in het teken van de geboorte, genieten, kleertjes kopen, tien keer het kamertje bekijken en misschien wel net zo vaak de tas inpakken voor de geboortedag die er binnen nu en 6 weken aan zal komen.
Ze hadden het zo goed gepland in hun hoofd, maar dan wordt in een sneltreinvaart Mason geboren. Het had niet veel gescheeld of Ralph had zelfs de geboorte gemist. De impact van deze onverwachte vroeggeboorte heeft bij Michelle heel wat teweeg gebracht. Gevoelens van angst, verdriet en vooral het verliezen van vertrouwen in haar eigen lichaam speelde een grote rol.
Michelle’s wens voor een tweede kindje is er, maar durft ze het aan? Wat als ook hun tweede kindje weer te vroeg geboren zal worden? Waarom heeft haar lichaam haar in de steek gelaten? Verstandelijk gezien weten we allemaal dat haar lichaam haar niet in de steek heeft gelaten. Haar lichaam heeft juist heel goed aangegeven dat Mason geboren moest worden. Maar toch is daar dat gevoel van falen en verlies van vertrouwen. Een onterecht schuldgevoel dat heel wat moeders hebben die dit meemaken.
Toch is de wens voor een tweede kindje groter dan haar angst en eind 2019 wordt Michelle zwanger van hun tweede kindje. Weer is daar die angst maar dankzij de goede begeleiding van Ralph, haar moeder en een medisch team weet ze het vertrouwen terug te winnen. Het blijft spannend, naarmate de zwangerschap vordert moet ze regelmatig op controle. Gelukkig blijft alles rustig en wonder boven wonder gaat zelfs de 37e zwangerschapsweek voorbij. Wie had dit gedacht!
De geboortedag zaterdag 8 augustus
Michelle is 39 weken en 1 dag zwanger wanneer ze laat weten de hele dag al kleine beetjes vocht te verliezen. Ze twijfelen of het vruchtwater is en besluiten daarom naar het ziekenhuis te gaan. Met het verloop van de geboorte van Mason in ons hoofd ga ik daar ook alvast naartoe. Na controle blijkt de baby het super te doen en inderdaad een gaatje geprikt te hebben in de vliezen. Ondanks dat er nog geen weeën zijn laten ze Mason voor de zekerheid bij oma slapen. Ze mogen rond 19:57 uur weer naar huis om af te wachten tot de weeën gaan starten. Even kijken we elkaar lachend aan en we zijn allemaal benieuwd hoe lang dat nog zal duren.
Gelukkig hoeven we niet lang te wachten want rond 21:30 uur zijn de weeën in volle gang en besluiten ze naar het ziekenhuis te gaan. Ze heeft rond de 3 a 4 cm ontsluiting en de weeën worden steeds krachtiger. Wanneer ik niet veel later verloskamer 1 in het geboortecentrum binnenkom, zit ze heerlijk in bad. Ze is heel rustig en heeft het vertrouwen in haar lichaam gelukkig teruggevonden. Ralph wijkt geen moment van haar zijde en vangt samen met haar iedere wee op. Ineens weet je weer hoe het voelde en vraag je je af: waar ben ik aan begonnen?
Niet veel later stapt ze uit bad omdat ze het gevoel heeft naar het toilet te moeten. Vanaf dat moment heeft ze niet meer echt de kracht het bad nog in te kunnen. Ze heeft haar houding gevonden en laat Ralph geen moment los. Vaak voelen aanstaande papa’s zich zo machteloos maar juist dit, er zijn, is zo waardevol. Slechts enkele weeën later blijkt ze volledige ontsluiting te hebben. Even komt de twijfel weer bij haar binnen. Kan ze dit wel aan, heeft ze de kracht hiervoor en raakt ze niet in paniek?
Geen tijd om na te denken
Veel tijd om na te denken is er niet, Ralph gaat klaarstaan om zijn zoon aan te pakken en met de geboorte van het hoofdje komt er een enorme golf aan vruchtwater mee. Prachtig om te zien, iedere geboorte blijft toch keer op keer een wonder! Het is 23:22 uur wanneer Ralph zijn zoon aanpakt en Riff geboren wordt.
Geëmotioneerd pakt ook Michelle haar zoon aan. Ze heeft het gedaan, het is gewoon gelukt met een zwangerschapstermijn van 39 weken en 1 dag! Totaal overdonderd hebben ze even tijd nodig om te beseffen dat ook dit kleine mannetje weer binnen twee uur geboren is. Tranen van geluk en een en al liefde, even zijn ze alles om zich heen vergeten. Voor even bestaat de wereld alleen uit dit prachtige gezin.
Vanaf het eerste moment doet Riff het perfect en mag hij heerlijk bij Michelle blijven liggen. Deze momenten heeft ze zo gemist bij de geboorte van Mason. Wanneer ze een beetje zijn bijgekomen, kunnen ze niet wachten om oma en de rest van de familie in te lichten. Wanneer Riff aan alle kanten bewonderd, gewogen en aangekleed is door zijn vader is het tijd ze rust te geven.
De eerste ontmoeting tussen de broertjes
De volgende ochtend is het eindelijk zover. Grote broer Mason mag voor het eerst kennismaken met zijn kleine broertje. Deze momenten zijn altijd spannend, ieder kind reageert anders. De één is op slag verliefd en de ander heeft het veel te druk met alles wat er allemaal gebeurt. Maar Mason is bij de eerste blik van z’n broertje verkocht. Kusjes, knuffels en zoveel lieve woordjes krijgt Riff van zijn grote broer.
Lieve Michelle & Ralph, nogmaals van harte gefeliciteerd met de geboorte van Riff. Ook dit keer waren jullie weer een fantastisch team en zijn jullie samen dit avontuur aangegaan. Bedankt voor jullie vertrouwen, geniet van alle mooie momenten en mogen de foto’s en het verhaal jullie meenemen naar deze mooie geboortedag.
Onderste foto’s zijn een klein deel uit de geboortereportage van Riff. Vanwege privacy zijn enkele foto’s niet opgenomen in deze blog.
Mirjam Cremer & Diede Verschuuren Geboortefotograaf en schrijver van geboorteverhalen
Pure Life Geboortefotografie: Gespecialiseerd in zwangerschap– geboorte- en Newbornfotografie
werkzaam in de Regio’s Zuid-Limburg, Noord en Midden-Limburg, Noord-Holland, Zuid-Holland, Brabant, Gelderland en Utrecht
Wil je graag meer weten over een geboortereportage of een vrijblijvend kennismakingsgesprek?
We maken graag tijd voor jullie, neem gerust contact met ons op.