Vandaag hebben meerdere dagbladen zoals het AD, Eindhovens Dagblad en diverse andere media aandacht besteed aan de impact van een keizersnede. Vanaf a.s. zondag zijn deze ook online te lezen en zullen ze als link aan dit bericht worden toegevoegd. Saskia beviel twee keer in een acute situatie middels een keizersnede. Nog steeds wordt vaak gedacht dat een keizersnede lekker makkelijk is.

Saskia vertelt in een persoonlijk interview haar ervaring, de impact die het op haar heeft en haar weg naar herstel. De afgelopen weken is ze nog een stap verder gegaan en heeft gesproken voor een 150 gynaecologen. Ze verteld openhartig over de fysieke en mentale gevolgen. Het is een proces geweest en nog sinds de geboorte tot vandaag. Nu is ze klaar om haar verhaal te vertellen en haar kennis met ons te delen.

Hun geboorteverhaal houden ze privé, wel mogen we een door haar geschreven verhaal met jullie delen. En schrijven is haar vak dus daar kan ik ook echt niet aan tippen.

Een vrijdagavond

Het was een vrijdagavond. Zo eentje waarop de stad bruist, mensen borrelen en het donker pas lente-laat komt.
Ik zag hem, zittend op een paaltje, wachtend op onze eerste date. Het hoi zeggen was klungelig, hij ging voor drie kussen, ik voor één en een knuffel, waardoor zijn tweede kus ergens naast m’n neus terecht kwam. Zulk sociaal ongemak kon ik bijna niet aan. Maar als we naast elkaar lopen door de Bergstraat, hij een kop groter dan ik, krakend bruinleren jack, zijn fiets soepel meetronend in één hand, merk ik het al. Ik voel me op m’n gemak bij hem. Zijn rust kalmeert mijn chaos.
Aan een lange, lage bar drinken we cocktails en raken we niet uitgepraat. Ik luister naar zijn fijne stem, ontdek zijn gedachtegangen en kijk in zijn zachte ogen. We blijken elkaars blijvertje te zijn.

De geboortedag, zondag 15 mei 2022

Zeven jaar later. Weer loopt hij naast me. Naast mijn ziekenhuisbed. De bevalling van onze tweede zoon loopt weer anders dan gehoopt. Wel is er zoveel meer rust en regie dan de eerste keer.
‘Ik hou van je. Ik ben trots op je’ hoor ik hem fluisteren in m’n oor. ‘Zes, zeven, laaaang.’ Hij telt met me mee als ik die verdomde persweeën moet wegzuchten op weg naar de OK. Hij houdt m’n hand vast. Streelt m’n haren. Kust m’n voorhoofd.
De keizersnede gaat moeizaam, er is weer paniek, een slap, blauw lijfje en zuurstof. Maar op tafel bij de kinderarts knapt ie gelukkig snel op. ‘Hij mag naar mama’ hoor ik, maar ik spuug en jammer van de druk en pijn in m’n buik. Weer loopt het golden hour anders dan gehoopt.

Maar zoals zoveel vaker afgelopen zeven jaar is hij de rust in mijn chaos. Hij komt met onze brok geluk in z’n armen naast me zitten en drukt zijn gezichtje tegen het mijne. Zodat ik, dit keer wél, kan fluisteren ‘mama is hier’.

Welkom lieve Benjamin.
15-05-2022
Zondagskind geboren op onze verkeringsdatum 💜