Prenatale screening of niet?
Daar zitten we dan Sjoerd en ik hebben net de 1e echo gehad. We delen samen een stuk red velvet taart, Sjoerd een spa blauw en ik een ongezonde lekkere koffie erbij. (Die kilo’s komen we toch wel aan dus die koffie kan er wel bij). We zijn nog een beetje wazig, zo blij maar ooh wat komen er weer veel keuzes en onzekerheden bij kijken.
Allereerst hebben we weer alle informatie gekregen over de prenatale screening. We ‘moeten’ een keuze maken of we dat willen of niet. Gaan we voor een prenatale screening of kiezen we ervoor te vertrouwen op de gezondheid van ons derde kindje. Gek genoeg zou je denken bij een 3e kindje hoef je die keuze niet meer te maken. Maar niks is minder waar, ook dit keer bespreken we wat we willen, denken en vinden. Gelukkig delen we nog steeds dezelfde gedachten. En kiezen we ervoor om voor prenatale screening te gaan. We gaan voor het NIPT onderzoek ‘niet- invasieve prenatale test’. Een ingewikkeld onderzoek, maar via de moederkoek komt een klein beetje erfelijk materiaal van het kindje in mijn bloed. In het lab kan men zo onderzoeken of er aanwijzingen zijn dat ons kindje een chromosomale afwijkingen zou hebben. Het advies is om dit onderzoek rond de 11 weken te doen. We hebben dus nog even.
Deze zwangerschap gaat snel, bewust er van genieten is wat ik mij zelf heb voorgenomen. Ik vind het maar lastig. De eerste weken vallen mij zwaar. Eerlijk gezegd ben ik niet de gezelligste mama, partner, vriendin en collega. Het genieten staat dus ook even niet op nr1, ik weet dat er betere tijden aan komen en kijk daar dan ook naar uit.
Het geslacht
‘Willen jullie het geslacht weten?’ Een vraag die velen in onze omgeving stellen. Helaas voor onze omgeving zullen ze moeten wachten tot de geboorte van ons kindje. We willen het geslacht namelijk niet weten. Iets waar ouders van nu niet meer zo vaak voor kiezen. Maar wij wel. Het feit dat we in ons leven al zo veel mogelijk willen weten het liefste alles plannen, zwart op wit willen hebben etc etc. Wij weten inmiddels dat we het niet anders zouden willen, want bij Mees & Bink wisten we het geslacht ook niet. In onze ogen maakt het dat moment van de geboorte zo mooi en bijzonder….
Dit keer zijn we wel extra duidelijk dat we het geslacht niet willen weten. Helaas heeft een echoscopiste bij Bink 1x de beentjes in beeld gebracht waarbij wij beide ‘dachten’ het geslacht te hebben gezien. Wat een domper ik heb er zelfs tranen om gelaten…. Dat was echt even slikken, de hele magie van het geslacht niet weten was er wel een beetje vanaf. Maar zonder er al te veel woorden aan vuil te maken wisten we van elkaar dat we hetzelfde hadden gezien. En besloten we het er niet meer over te hebben, weg te stoppen en weer een klein beetje dat magische gevoel terug te krijgen. Het duurde wel even voor ik die knop om kon zetten, het deed mij toch meer en ik was er ook echt even van ontdaan. Ken je dat zo’n teleurstelling voelen om eigenlijk iets heel kleins?
Maar goed dit keer willen we het dus absoluut niet weten. En zijn we daar dus heel duidelijk in. Tot nu toe gaat dat goed en weten we dus ook niet wat het geslacht van ons 3e kindje is.
Uitslag
Ruim een week nadat ik de helft van mijn bloed achterliet bij het lab… het zijn toch behoorlijk wat buisjes bloed die ze nodig hebben of stel ik mij nu aan? Kreeg ik het verlossende telefoontje van de verloskundige dat de uitslagen allemaal goed zijn. Wat een opluchting, ik zag er enorm tegen op om het bloed af te laten nemen….en die week wachten ik vond het helemaal niks. Zo enorm onzeker…. Ik herken het totaal niet van mijn zwangerschappen bij Mees en Bink. Natuurlijk ging ik er vanuit dat het goed zou zijn, bij Mees en Bink had ik ook echt vertrouwen in die gedachten dit keer viel het mij zwaar. Het is heel gek om zo sterk te ervaren wat deze zwangerschap met mijn nuchterheid, hormonen en gemoedstoestand doet.
Blij dat de uitslag van de NIPT goed was, kunnen we inmiddels concluderen dat de eerste 14 weken er al bijna opzitten. Over 2 weken bereik ik de magische 16 weken waarin ik bij Bink mij per dag beter ging voelen. Nog even volhouden dus op mijn tandvlees maar tegelijkertijd zo dankbaar voor de 3e keer dit bijzondere proces mee te mogen maken. Hoe ging dat bij jullie die 1e weken? Misselijk, onzeker of had je nergens last van?
Volgende week weer een nieuwe blog over deze 3e zwangerschap waarin ik jullie vertel over de 1e controle bij de verloskundige en welke bewuste keuzes ik moet maken voor de geboorte van ons 3e kindje.
Nieuwsgierig naar de 1e controle bij de verloskundige met 16 weken en welke bewuste keuzes ik zal maken voor de geboorte van ons 3e kindje? Blijf ons dan volgen en lees volgende week woensdag het vervolg op mijn zwangerschapblog.
Heb een fijne week, Liefs Diede
Mirjam Cremer & Diede Verschuuren Geboortefotograaf en schrijver van geboorteverhalen
Pure Life Geboortefotografie: Gespecialiseerd in zwangerschap– geboorte- en Newbornfotografie
werkzaam in de Regio’s Zuid-Limburg, Noord en Midden-Limburg, Noord-Holland, Zuid-Holland, Brabant, Gelderland en Utrecht
Wil je graag meer weten over een geboortereportage of een vrijblijvend kennismakingsgesprek?
We maken graag tijd voor jullie, neem gerust contact met ons op.
