Het is eind januari wanneer ik voor het eerst een bericht krijg van Ashley & Erlis. Ze verwachten medio juni hun eerste kindje en willen heel graag de geboorte professioneel laten vastleggen en zo mag ik enkele dagen later persoonlijk kennis met ze maken.
Tijdens ons gesprek ben ik zelf hoogzwanger van ons vierde kindje maar aan Ashley kan ik zien dat de zwangerschap haar niet gemakkelijk af gaat. Deze zwangerschap was zo intens gewenst maar dat je zoveel kwaaltjes bij elkaar kunt krijgen daar had ze niet op gerekend. Vlak voordat we elkaar spreken is ze zelfs met aanhoudende en onverklaarbare buikpijn opgenomen in het ziekenhuis en een operatie volgde. Helaas blijft het daar niet bij want ze is zo ontzettend misselijk dat ze vaak nachten achter elkaar blijft spugen en heel wat nachtrust mist.
Samen zwanger
Ondanks dat ze haar werk ontzettend graag doet moet ze toegeven dat het nu gewoon niet gaat en ze een stapje terug zal moeten doen. Maar ze blijft stralen en probeert zoveel mogelijk van haar zwangerschap te genieten. De vreugde wordt nog groter als een aantal weken later blijkt dat haar zus Michelle ook zwanger is van haar eerste kindje. Een bijzondere periode breekt aan voor de meiden waarin ze alle mooie momenten maar ook die ene traan samen kunnen delen.
Wanneer ze beide een mooie ronde babybuik hebben kan een zwangerschapsreportage samen dan ook niet uitblijven en we slepen de mannen mee om deze bijzondere periode vast te leggen.Tijdens de zwangerschapsreportage moet ik er steeds aan denken hoe trots je niet moet zijn als mama van twee zo’n meiden.
De uitgerekende datum
Wanneer de maand juni aanbreekt (de maand van de uitgerekende datum) begint het toch wel spannend te worden. Tijdens de controle die nu wekelijks plaatsvindt is de baby al flink ingedaald en ligt al helemaal klaar vast in het bekken. Maar het overgeven en de slapeloze nachten blijven. Maar ze blijft positief en geeft nuchter aan: “Ach ja, de laatste loodjes wegen het zwaarst”. In de afgelopen weken heeft Erlis op eigen kracht nog een de hele badkamer verbouwt. Maar ineens gaat zijn telefoon tijdens zijn werk, het is Ashley die aangeeft dat het water wegloopt en hij onmiddellijk naar huis moet komen.
Wanneer hij de deur opendoet verwacht hij het water al van de trappen te zien komen maar dat is gelukkig niet het geval. Huilend maakt Ashley de deur open en Erlis vraagt: ‚”Heb je de hoofdkraan dan niet dichtgedraaid?” Maar dan dringt het tot hem door dat dit helemaal niet over de badkamer gaat maar om Ashley. Met spoed gaan ze naar het ziekenhuis maar gelukkig blijken de vliezen nog in tact te zijn en kunnen ze gerust weer naar huis.
Spannende dagen volgen…
Maar dan in de nacht van 10 op 11 juni blijkt dat ze hun kindje ineens een stuk minder voelt bewegen nadat ze een flinke val heeft gemaakt van de trap. Ondanks dat de verloskundige een prima hartslag controleert gaan ze toch voor de zekerheid even langs het ziekenhuis. Ashley is letterlijk bond en blauw maar gelukkig heeft de baby er geen last van ondervonden en is ook volgende dag de controle helemaal in orde. Het is een kwestie van afwachten wanneer de bevalling zal starten.
De dagen gaan voorbij tot de nacht van 19 juni aanbreekt en ik rond 02:00 uur een berichtje van Erlis krijg. De vliezen zijn gebroken en tussen 08:00 en 09:00 uur zal de verloskundige weer komen kijken tenzij de weeën eerder heftiger worden. De uren gaan langzaam voorbij en vanaf 06:00 uur komen de weeën langzaam op gang. Na controle blijkt ze nog geen ontsluiting te hebben en is het wachten wat haar lichaam besluit te doen.
Rond 12:00 uur blijkt ze 2 cm ontsluiting te hebben en ze besluiten naar het ziekenhuis te gaan. Tijdens alle ongemakken in de zwangerschap hield ze zich een beetje vast aan haar wens om in bad te bevallen. Wanneer de verloskamer met bad ook nog vrij blijkt te zijn maakt ze daar heel graag gebruik van, het warme water doet haar goed en ze kan zich goed ontspannen in bad.
Doorzetten en wegpuffen…
Wanneer ik rond 16:00 uur de verloskamer binnenkom zit ze op een bal om haar weeën op te vangen met aan een kant Erlis en aan de andere kant haar moeder om zo samen de weeën te kunnen opvangen. Langzaam neemt de vermoeidheid toe en ze besluit weer in bad te gaan. Maar dan‚ hun meisje blijkt in het vruchtwater te hebben gepoept waardoor ze niet in bad kan bevallen. Ze mag nog even een paar weeën in bad opvangen maar de tranen rollen tussen een grote glimlach door over haar wangen. Even is het teveel dat de hele zwangerschap en nu ook tijdens de bevalling alles anders loopt dan gepland. Erlis helpt haar eraan te herinneren dat ze gaan voor het einddoel: “Een gezonde baby & mama”‚en er komt weer een grote glimlach op haar gezicht. Gelijk geeft ze aan dat als ze niet in bad kan bevallen de kamer graag vrij wil maken voor een mama die misschien wel in bad kan gaan bevallen. En vanaf dat moment hebben we haar allemaal in ons hart gesloten. Om tijdens je eigen bevalling nog zo aan anderen te denken is wel heel mooi.
Die vermoeidheid, het wordt teveel…
Aangekomen in de volgende verloskamer wordt de kracht van de weeën haar teveel, de vermoeidheid en de teleurstelling breekt op en ze vraagt om pijnmedicatie. Wanneer ze even later de ruggeprik heeft gekregen en haar ogen even kan sluiten ziet alles er weer heel anders uit en krijgt ze weer vertrouwen in het laatste stuk van de bevalling. Ook Erlis en haar moeder halen opgelucht adem en zijn blij dat ze even haar ogen kan sluiten. Rond 21:00 uur blijkt ze volledige ontsluiting te hebben en maf nu echt het laatste stukje van de bevalling aanbreken. Als een natuurtalent duwt ze haar kleinte door het geboortekanaal en Erlis staat al klaar om zijn dochter in zijn handen aan te pakken.
Een meisje…
Inmiddels wordt er een hoofdje geboren, maakt ze een draai, worden de schoudertjes geboren en kan Erlis om 21:25 uur wordt er een prachtig meisje geboren die de naam Liva mag dragen. Een meisje, ze hebben een dochter. De kamer vult zich vol liefde, geluk en blijdschap en de tranen lopen ieders wangen. Wat een prachtig meisje, ze hebben het gered, ze zijn een dochter rijker!
Lieve Ashley & Erlis nogmaals van harte gefeliciteerd, jullie hebben heel wat over gehad om dit meisje geboren te laten worden. Laat jullie de komende tijd heerlijk verwennen en geniet van alle momenten samen. Bedankt voor jullie vertrouwen en dat ik jullie mocht leren kennen, Liva wat ben je op een fijn plekje terechtgekomen!
Mirjam
Birthphotographer and writer of Birth stories
