Het is eind mei wanneer ik voor het eerst een berichtje krijg van Nicole. Samen met haar vriend Jelle verwacht ze hun eerste kindje. Ze wil niets liever dan de geboorte laten vastleggen, een zwangerschap waar ze zo naar heeft uitgekeken en eindelijk mogen ze het van de daken schreeuwen.
Vrij snel maken we een afspraak en zitten we op een mooie lenteavond in de tuin van Jelle & Nicole.
De keuze voor ouderschap
Wanneer we in gesprek zijn blijkt dat de keuze om voor een zwangerschap te gaan niet zo eenvoudig is geweest. Het ouderschap is een van de mooiste ervaringen en voorrechten om te mogen meemaken. Naast de mooie ervaring is het ook een zware verantwoording en wil je als ouders geen fouten maken in de opvoeding. Fouten die littekens kunnen veroorzaken en een kind kunnen vormen. Achter de lach van beiden gaat een moeilijke periode schuil en er komen ook tranen tijdens het gesprek.
De liefde voor elkaar en het wederzijds respect voor elkaars verleden maar ook toekomstwensen komen dichter bij elkaar. Naast deze twijfels hebben ze beide van heel dichtbij ervaren hoe ondragelijk de pijn is wanneer een jong leven door je vingers glipt. Compleet onverwachts verliezen ze in 2018 hun petekindje Noud op 1,5 jarige leeftijd. Deze ondraaglijke pijn heeft nog altijd geen plek gevonden. Hoe moeilijk is het dan om samen te beslissen over het ouderschap.
Na heel wat gesprekken, tranen en twijfels staan ze beide heel zeker achter een zwangerschap. Veel sneller dan verwacht blijkt Nicole zwanger te zijn. Als Jelle dacht dat hij die eerste weken alleen van dit geheim zou kunnen genieten dan heeft hij het mis. Wie Nicole kent, kent ook de twee onafscheidelijke vriendinnen Desiree & Maira en door hun enthousiasme waren ze compleet vergeten om Jelle mee te nemen naar de eerste echo. Daar zaten Maira & Nicole samen bij de eerste echo. Vanaf dat moment voelde Jelle recht in z’n hart, dit is mijn kind dat was mijn plaats en met tranen in z’n ogen vertrekt hij van kantoor terug naar huis.
3 handen op 1 buik
De drie meiden zijn zo onafscheidelijk van elkaar verbonden en hebben een helse periode samen meegemaakt na het overlijden van Noud. Dat zorgt voor een zwak bij iedereen om hen heen dat je het zo ook nog niet kwalijk kunt nemen. Wanneer ze samen zijn dan is het enthousiasme zo ontzettend groot, tja en dan vergeten ze de mannen wel eens. Vanaf dat moment maakt Jelle heel duidelijk dat dat NET een stapje te ver ging en wanneer Nicole hem met dikke tranen aankijkt is het natuurlijk dik vergeven (maar niet vergeten ha ha).
Niet lang na ons gesprek gaat mijn telefoon, het is Jelle. Nicole is binnenkort jarig en tijdens ons gesprek hebben we gesproken over Ibiza. Ik vertelde dat ik ieder jaar probeer om in het voorjaar daar foto’s te maken. Na een kort gesprekje geeft Jelle aan graag naar Ibiza te willen gaan met Nicole en daar een zwangerschapsreportage voor haar wil laten maken. Soms vergeet ze even hoe ontzettend mooi zwanger ze is en dat wil Jelle haar laten voelen en zien. Hij wil haar laten weten dat hij ongelofelijk gek op haar is en ze voor hem de allermooiste zwangere mama is. Het besef dat zij hun kindje draagt, laten groeien en geboren laat worden laat hem overlopen van trots.
Zwangerschapsreportage op Ibiza
Tot grote schrik van familie en vrienden vertrekken we met een hoogzwangere Nicole naar Ibiza. Op z’n zachts gezegd is niet iedereen even “amused” over ons avontuur. De wereld om ons heen is namelijk in de ban van een virus. Dat houdt in dat als Nicole griep krijgt op vakantie ze in Ibiza zal moeten bevallen. Daar hadden we tot vlak voor vertrek nog even niet aan gedacht. Gelukkig gaan we heerlijke dagen tegenmoet, gaan we veel te vaak en te duur uiteten en kan Nicole aan het einde van onze trip geen zonsondergang meer horen. Op onze laatste locatie ploft ze letterlijk op een plateau voor het strand neer en van vermoeidheid is er geen beweging meer in te krijgen. Met buikpijn van het lachen sluiten we het fotograferen af en genieten we van de laatste middag en avond op Ibiza.
Eenmaal thuisgekomen gaat het ineens heel snel. De laatste weken van haar zwangerschap zijn aangebroken en er staan heel wat controle’s op de planning. Ze merkt ook dat het einde echt in zicht is, haar lichaam geeft steeds meer signalen af. Al maanden houdt ze veel vocht vast, krijgt ze zwangerschapssuiker, is er een GBS bacterie waarop ze positief test. Wanneer ze ook nog eens minder leven gaat voelen wordt de spanning erg hoog. Gelukkig zijn de controle’s op minder leven goed en lag dit kleintje gewoon heerlijk een tukkie te doen.
De bevalling nadert…
De datum van de inleiding is bekend nu Nicole ook nog zwangerschapsvergiftiging blijkt te hebben. Op donderdag 14 oktober in de ochtend wordt haar lichaam langzaam voorbereid op de bevalling en de inleiding gestart. Ze krijgt voor de ingang van de baarmoeder een soort ballon geplaatst dat ervoor moet zorgen dat de eerste ontsluiting op gang gaat komen. Hoewel ze verwachten tot de volgende ochtend niet veel te merken beginnen de krampen vrijwel meteen. Ze probeert zoveel mogelijk in de beweging te blijven maar met de uren die verstrijken worden de krampen bijna ondraaglijk.
Vroeg in de morgen laat Jelle weten dat de eerste nacht een hel geweest is voor Nicole. Gelukkig zijn de meiden de hele nacht bij haar gebleven en hebben haar gesteund met iedere wee die als een vrachtwagen over haar heen kwam. Ondanks dat de ontsluiting niet echt verder kwam waren de krampen heel duidelijk aanwezig. Tegen de ochtend is het klaar, maken de twee meiden zich boos en niet veel later heeft Nicole een ruggenprik. Jelle laat weten: “Tot zo ver het 6 uur journaal”.
Wanneer ik rond 10:30 uur in het ziekenhuis aankom is Jelle net even naar huis gegaan. Nicole ziet er moe uit en nadat we even hebben bijgeklets laat ik haar nog even met rust in de hoop dat ze nog even kan slapen. Tegen 12:30 uur zitten we met z’n allen aan de broodjes in de verloskamer. Nicole heeft niet veel te missen en op haar gezicht is spanning te lezen. Wanneer ze ook nog koorts begint te krijgen en de ontsluiting maar niet verder wil gaan maakt ze zich zorgen. Gelukkig zijn beide meiden er weer om Jelle en Nicole te steunen. Na heel wat flauwekul en gelach komen bij de Nicole toch de tranen, ze voelt dat dit zo niet gaat werken. Wanneer de verloskundige en gynaecoloog nog een keer extra controle’s hebben gedaan moet er een moeilijke beslissing genomen worden. Op dit moment gaat het nog goed met hun meisje maar haar lichaam geeft duidelijk een signaal af. De ontsluiting gaat niet verder en hoe lang willen we nog afwachten….
De OK in voor een keizersnede
Verstandelijk legt ze zich er snel bij neer dat er gekozen worden voor een keizersnede. Emotioneel is het een heel ander verhaal. Wat gaat er zo gebeuren, kunnen beide meiden erbij zijn. Hoe zal het met hun meisje gaan?, en waarom gaat het toch zo?…
Niet veel later gaan we met z’n allen richting de OK. Hoe blij zijn we dat Maira en Desiree beide op de verloskamers werken en dus mee naar de OK kunnen gaan. Eenmaal op de OK gaat alles heel snel, zijn de meiden bijna net zo gespannen als Jelle en Nicole zelf. Wanneer de voorbereidingen gedaan zijn gaat alles ineens heel snel. De operatie wordt gestart om 15:36 uur en om 15:48 uur wordt er een prachtig meisje geboren. Vanaf de start doet ze het heel goed en heel wat tranen van geluk vallen er in de ok. Eindelijk mogen ze kennismaken met hun meisje die de naam Pip mag dragen. Dit kostbare geluk, vandaag begonnen en nu al zoveel liefde voor dit kleine meisjes. Na de operatie wordt Pip meegenomen voor controle’s naar de afdeling en wachten we rustig op Nicole. Ondanks de heftige uren die achter haar liggen doet ze het ongelofelijk goed en mag ze zelfs vrij snel weer naar de afdeling.
Eindelijk weer terug bij haar meisje en tijd om bij te komen, knuffelen en bewonderen. Nadat iedereen aan de beschuit met muisjes zit staan Maira en Desiree langzaam op instorten na al deze uren en gaan langzaam naar huis. De eerste familie en vrienden worden gebeld en wat is ze ongelofelijk mooi. Wanneer opa en oma zijn geweest en Nicole’s zussen is het tijd voor rust. Lieve Pip je bent er en wat ben je welkom!
Lieve Nicole & Jelle, in slechts een paar maanden tijd hebben we een van de meest ingrijpende gebeurtenissen voor jullie mogen vastleggen. Het was om voorrecht jullie te mogen leren kennen, de geboorte van Pip vast te leggen en jullie hart te zien openen voor het mooiste dat je samen kan overkomen. Geniet van het ouderschap en maak jullie eigen boek vol avonturen, liefde en geluk!
Liefs Mirjam
