Tijdens, maar vooral na, haar eerste zwangerschap maakt Sanne een pittige tijd door. Niet lang voor haar zwangerschap is Sanne haar moeder verloren en dit verlies heeft nog lang geen plekje gekregen. Ook na de geboorte van Finn komt het gemis keihard terug. Ze heeft het hier heel moeilijk mee en heeft tijd nodig om al deze gevoelens een plek te geven. Met heel veel geduld en ondersteuning en liefde van Sander en haar familie gaat het langzaam beter. Ze krijgt de handvaten waarmee ze het gemis kan dragen en hoe ze om kan gaan met de angsten die ze ervaart en langzaam gaat verdriet over in kunnen genieten van haar gezin. Haar moeder blijft voor altijd een belangrijk deel uitmaken van haar en samen houden ze de herinneringen aan haar levend.
Als zwanger worden niet van zelfsprekend is – miskraam
Langzaam komt er ook ruimte voor een tweede zwangerschap en Sanne wordt zwanger. Na de eerste euforische weken van geluk krijgen ze het pijnlijke bericht tijdens een controle dat het hartje niet meer klopt. De aarde valt onder hun voeten vandaan en voor beide is dit een groot verdriet om een plekje te kunnen geven. Toch weten ze het vertrouwen terug te vinden en na vervolgens nog een vroege miskraam, heeft Sanne in januari van dit jaar wederom een positieve test in haar handen.
Een van de eerste dingen die ze direct graag wil regelen is het samenstellen van haar dreamteam om mee te bevallen. Ook het vastleggen van de geboorte staat heel hoog op haar lijstje. Omdat we elkaar toch al even niet gezien hebben maken we samen een afspraak om bij te praten. Het wordt een avond waar we zo nog 2 uur hadden kunnen kletsen. Een ding is duidelijk dit kleine mensje is meer dan welkom!
Toch in het ziekenhuis bevallen?
Ondertussen geniet ze van haar zwangerschap en gaan de weken zo snel voorbij. Even is het spannend of de gewenste thuisbevalling door kan gaan. Tijdens de 20 weken echo ziet de echoscopist namelijk dat de placenta helemaal over de baarmoedermond heen ligt. Als dit zo blijft moet het een keizersnede worden. Gelukkig groeit de placenta in de volgende weken mooi met de baarmoeder mee omhoog en komt de ‘uitgang’ vrij. Hoera, groen licht voor de thuisbevalling!
Dan is het begin september, regelmatig houden de voorweeën haar uit haar slaap. Als de verloskundige en Verloskundige In Opleiding (vio) langskomen voor een thuiscontrole blijkt dat het hartje van de baby eventjes wat langzamer klopt en omdat Sanne haar ook wat minder voelt bewegen wordt er een controle in het ziekenhuis voorgesteld. Aldaar blijven de harde buiken regelmatig komen. Wanneer Sanne op haar zij gaat liggen is ook de hartslag van de baby een stuk beter. Gelukkig mogen ze naar huis. Omdat Sanne de vorige keer zo snel is bevallen wil de verloskundige voor de nacht graag nog even de ontsluiting controleren. Er is 2-3 centimeter ontsluiting, we gaan het zien de komende uren.
Dreamteam bij de bevalling
De volgende dag laat Sanne weten dat ze de hele nacht gerommel in haar buik heeft gehad maar het zet nog niet echt goed door. Tegen de middag komt de verloskundige weer en ze hoopt dan iets vooruitgang te hebben. Tegen 12:19 uur laat Sanne weten dat haar vliezen gebroken zijn en wanneer de verloskundigen aangeven niet meer weg te gaan maak ik mijn agenda die dag toch echt leeg. Deze bevalling wil ik voor geen goud missen. Tegen 13:30 uur wordt het langzaam wat heftiger en Finn wordt door opa en oma opgehaald.
Wanneer ik iets na 14:00 uur aankom verwacht ik Sanne puffend aan te treffen maar ze maakt zelf de deur nog open. Lachend loopt ze door de gang en nu bijna iedereen compleet is wordt het toch wel echt en spannend. De weeën zetten goed door en wanneer Sander het bad klaar heeft gaat ze direct in bad. Het blijft gezellig en tussen de weeën door mogen ze zelfs haar mooie lach nog zien. Wat een dreamteam hebben we in de kamer staan. Zelf is Sanne afgestudeerd verloskundige, haar twee oud-collega’s zijn inmiddels al aanwezig en twee verloskundigen in opleiding. Een mooie combinatie maar Sander laat zich niet gek maken tussen al die vrouwen.
Sterrenkijker
Naarmate de tijd verder gaat gaan de weeën steeds meer in haar rug zitten. Gelukkig weet haar verloskundige precies hoe ze de juiste tegendruk kan geven maar langzaam is de druk niet leuk meer. We hebben allemaal in de gaten dat dit niet heel lang meer gaat duren. Wanneer het einde nadert ziet Sanne het even niet meer zitten en haar angst van de vorige bevalling speelt op. Zwanger worden, maar ook een goede bevalling is niet altijd vanzelfsprekend. Finn lag als sterrenkijker (de baby ligt met zijn hoofd omlaag maar kijkt omhoog) en daardoor heeft ze destijds ruim een uur persdrang weg moeten zuchten.
Ook nu blijkt de baby zich als sterrenkijker te presenteren, Sanne voelt dus al veel persdrang maar mag er nog niet aan toegeven omdat er nog een randje van de baarmoedermond weg moet. Ze krijgt de vertrouwde en betrokken arm van haar verloskundige om haar heen. Deze verzekert haar dat ze dit kan en dat haar lichaam alleen een klein beetje tijd nodig heeft.
Ze draait terug op haar rug, wat is dat laatste randje vreselijk vervelend. Het is zo moeilijk op dit punt om de moed vast te houden. Ze draait weer op haar zij en even later voorover hangend op de rand van het bad. Eigenlijk is nu geen enkele houding meer fijn. Gelukkig wordt langzaam het hoofdje al geboren en mag ze haar armen uitstrekken. Om 16:34 uur mag Sanne haar eigen dochter Saar aannemen. Van nature laat ze Saar een koprol maken om de navelstreng van haar nekje te krijgen. Gelijk vanaf de start heeft ze een prachtige kleur, opent ze haar oogjes en komt er een heel bescheiden huiltje uit. Gelijk zijn we allemaal verliefd op dit mooie en kleine meisje.
Welkom Saar
Dolgelukkig en trots kan Sanne haar geluk niet op, haar ogen stralen weer en ook Sander is zo ontzettend trots op zijn lieve vriendinnetje.
Deze geboorte heeft angst omgezet in kracht en wat is ze blij met de onvoorwaardelijke steun die ze van Sander en haar collega’s heeft gekregen. Een van de meiden is zelf hoogzwanger maar is al die uren bij Sanne en Sander gebleven om dit wondertje geboren te laten worden.
Wanneer ze een beetje zijn bijgekomen, Sanne in een schoon bed ligt en beneden alles voor haar wordt opgeruimd is het wachten op Finn. Dat eerste moment, ze kunnen gewoon niet wachten op Finn z’n reactie. En bij de eerste blik naar z’n zusje is hij verliefd, wat is ze mooi en lief. Het leukste meisje en zusje van de wereld en wat is het spannend dat ze nu eindelijk geboren is! Met alle energie die hij heeft is hij niet weg te slaan bij Saar. Ook Sanne’s ouders en broer zijn zo trots op dit gezin en de kamer vult zich met liefde.
Lieve Sanne, Sander, Finn & Saar nogmaals van harte gefeliciteerd met de geboorte van Saar. Wat hebben jullie dit ongelofelijk goed gedaan samen. Zoveel liefde dat gun je ieder kindje. Laat jullie alsjeblieft de komende weken lekker verwennen en geniet van alle welverdiende aandacht! Het was een voorrecht dit voor jullie te mogen vastleggen.
