Een geboortereportage mogen vastleggen voor Cem & Marlies is een iets waar je je maanden op verheugt. De sfeer, de humor en de prachtige kindjes die ze op de wereld weten te zetten maken het hele plaatje compleet. Wanneer Marlies zwanger blijkt te zijn van hun tweede kindje samen en zesde kindje in dit mooie gezin, is het wel even wennen voor ze.
Natuurlijk is dit wondertje meer dan gewenst en wanneer ze de eerste bewegingen op de echo zien en een kloppend hartje horen, zijn ze verliefd! De uitgerekende datum wordt bepaald op 28 december 2019, maar Marlies kennende zal ook dit kindje zich wel een weekje of drie eerder melden.
Marlies en Cem zijn niet van de koetjes en kalfjes en wanneer ze bellen dan betekent dat eigenlijk dat je al praktisch in de auto moet zitten. Wanneer ze via app op 1 december een foto uit het ziekenhuis delen staat iedereen gelijk paraat. Na controle blijkt ze 2 cm ontsluiting te hebben en besluiten ze nog twee uurtjes in het ziekenhuis te blijven. Ook het ziekenhuis is inmiddels op de hoogte dat als Marlies aangeeft dat ze gaat bevallen ze ook vrij snel daarna gaat bevallen.
Maar deze keer gaat het toch anders en mogen ze een paar uur later gelukkig weer naar huis. Het blijkt niet door te zetten en na een spannende en gebroken nacht blijft het de dagen er na gelukkig helemaal rustig. Ze worden er zelfs een beetje ongeduldig van wanneer we op half december zijn aangekomen. Marlies besluit, 17 december dat moet wel de datum zijn waarop ze gaan bevallen. Maar ook 17 december gaat voorbij.
Inmiddels is mijn stageweek als Verloskundige in Opleiding gestart in het MUMC – Maastricht dus beter gepland kan eigenlijk niet.
Woensdag 18 december
Ze had zo gehoopt dat de poging van de verloskundige om de bevalling natuurlijk op gang te brengen het laatste zetje zou zijn. Maar helaas is alles nog rustig in de vroege ochtend van woensdag 18 december. Een beetje teleurgesteld houdt ze ons op de hoogte. Ondertussen is het zo ontzettend druk in het ziekenhuis dat alle aankondigende bevallingen worden doorverwezen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Tegen 16:00 uur zit mijn stagedag erop en ga ik richting huis.
Het is rond 21:30 wanneer Cem belt. Hij geeft aan dat het begonnen is en dat ze onderweg zijn naar het ziekenhuis. Hij twijfelt of we wel allemaal op tijd aanwezig zijn. Dus gaat het vaste team van Marlies zo snel mogelijk. naar het ziekenhuis. Bij aankomst in het ziekenhuis kom ik de verloskundige al tegen samen met een andere verloskundige in opleiding. Iedereen heeft alles uit haar handen laten vallen want Marlies gaat bevallen… Maar waar zijn Marlies & Cem?
Een klein half uurtje later komt ze heel relaxt en lachend binnen. Voordat we het weten zit ze al in bad. Omdat we allemaal weten hoe snel Marlies bevalt als de weeën eenmaal goed krachtig zijn, wachten we allemaal op de stilte voor de storm. Ze probeert verschillende houdingen uit, maar toch gaat het deze keer anders. Dit kindje heeft een heel ander tempo en laat zich niet zo graag haasten. De meest gekke ideeën komen naar boven wat allemaal zou kunnen helpen de weeën wat krachtiger te maken, met de humor in deze kamer is niks mis. Iedereen die de kamer binnenkomt gaat lachend weer de verloskamer uit maar waar blijft nou die “BABY”.
Langzaam komen de weeën op gang maar het is net niet de kracht en de duur die we nodig hebben. Ze besluit uit bad te gaan maar zelfs tijdens het lopen wordt het niet veel meer.
Donderdag 19 december
De uren gaan voorbij en er wordt besloten haar lichaam een klein handje te helpen om krachtigere weeën aan te kunnen maken. Vrij snel neemt haar lichaam het over en met het toenemen van de weeën neemt ook de humor van Cem toe die inmiddels spreekverbod heeft van Naomi (verloskundige) en Marlies. Ze verwacht om bij dit laatste stukje net als bij haar vorige bevallingen even de paniek te voelen opkomen maar ook dat gebeurt deze keer niet.
Nauwelijks voelt ze de weeën en het is Naomi die haar steeds laat weten dat ze toch echt wel een wee heeft. Haar kindje kan geboren worden. In haar hoofd blijft ze zich maar afvragen hoe dit kan: “Dit is toch niet bevallen?” Gelukkig is het dat wel en om 03:32 uur wordt na twee krachtige weeën Mounir geboren. Nog totaal overdonderd, dankbaar en zo gelukkig kijken ze elkaar aan. Hij is er, ze zijn een zoon rijker! Net als zijn grote broer heeft hij hele mooie donkere lange haartjes.
Met een beetje kleine oogjes verlaat ik het ziekenhuis om nog net twee uurtjes te kunnen slapen voordat de volgende stagedag begint. Deze geboortereportage maakt alles goed. Voor geen goud had ik dit willen missen en wat een planning. Een normale stagedag met als afsluiter een geboortereportage.
Lieve Marlies & Cem geniet van jullie mooie gezin het was een voorrecht ook de geboorte van Mounir voor jullie te mogen vastleggen.
– Mirjam –