Na toch wel een hele bijzondere dag en nacht nemen we jullie graag kort even mee. We nemen je mee in onze afgelopen week waarbij je als geboortefotograaf weet dat je dagen niet te plannen zijn en altijd vol verrassingen. Voor degene die het leuk vinden een keer het verhaal achter ons werk te weten en op dit late uur misschien nog wel wakker liggen.
Een week van een geboortefotograaf
De week begint op maandag met twee previews van geboortes die we de afgelopen 24 uur hebben vastgelegd. Het delen van deze eerste momenten is zo waardevol en stiekem kijken we met elkaar mee om het beste aan ouders te kunnen geven. Ondertussen meld baby 1 zich van deze week, deze ouders hebben een speciale band opgebouwd met Diede en we weten hoe snel deze mama kan bevallen. Een mama die met 7 centimeter pas in de gaten heeft dat dit toch echt weeën zijn. Dus bij het eerste gerommel die dag besluit Diede naar Limburg te komen.
Voor mij geldt hetzelfde maar toevallig deze keer net boven Limburg. Een mama die bij haar laatste zwangerschap de intense wens heeft om thuis te bevallen en ons hierbij te hebben. Vanaf de eerste kennismaking is er die angst dat we te laat zullen zijn. Deze lieve mama houdt me steeds op de hoogte en ter geruststelling besluit ik in de buurt te gaan werken (waar ik haar natuurlijk niets over vertel).
Standby blijven
Diede heeft deze avond geluk en het gerommel wordt serieuzer maar het ziekenhuis is nog niet overtuigd dus mama gaat weer terug naar huis. Beide hebben we het gevoel, deze mama gaat bevallen vanavond en dus blijft ze in Limburg. En ja hoor tegen 19:30 start de bevalling en diezelfde avond wordt er een baby geboren. Dat zijn de geluksmomenten waarbij je energie voor tien krijgt omdat je voorgevoel klopt en er kunt zijn voor ouders.
Teleurgesteld appt mijn mama dat de weeën weer niet doorzetten en na twee leuke gesprekken in de buurt besluit ik naar huis te gaan. Spannend, wat gaat de nacht ons brengen… De nacht blijft stil maar vroeg in de ochtend laat de mama weten dat het sinds 04:00 uur die nacht toch weer rommelt. We blijven contact houden en achter de schermen maken Diede en ik samen een plan. De volgende dag staat namelijk een inleiding gepland van een wondertje dat nog lang niet verwacht werd. Met andere woorden een uitgerekende datum ruim 4 weken verspreid van de mama waar we met spanning op wachten.
Teamwork
Woensdag breekt aan en de nacht is tot grote teleurstelling van de mama weer rustig gebleven. Hoe meer dagen er verstrijken, hoe meer voorweeën, des te groter wordt ons vermoeden dat dit strakjes zo snel gaat dat het wel eens een buritto-baby zou kunnen worden. Diede staat back-up en de inleiding start in een ander ziekenhuis. Normaal ben ik niet zo vroeg aanwezig bij een inleiding maar deze baby is een heel speciaal verhaal met een speciale mama en mijn eerste stage als Doula in opleiding. Gelijk een uitdaging want hoe combineer je die twee taken, fotograaf en Doula. Gelukkig is het een vak dat ik mag leren en is mijn Doula in opleiding taak nu vooral kijken en ervaren. Gelijk na de start van de inleiding neemt haar lichaam het over en na 9 uurtjes wordt er een prachtige gezonde baby geboren.
Tegen 21:30 uur die avond loop ik vanuit het ziekenhuis naar de auto wanneer mijn telefoon gaat. Shit…. Nog maar 3% accu…. Het is de papa van onze rommelende mama. Mirjam, de verloskundige is er niet maar we hebben hier nu een uurtje weeën. Gelijk laat ik weten direct te vertrekken zonder nog een update te weten. Rennend naar de auto bel ik Diede op en snel vertrekt Diede om mijn reistijd te overbruggen. Na het intensieve contact van de afgelopen weken beloof ik de ouders z.s.m na te komen. Onderweg gaat mijn telefoon, het is de mama die heel vrolijk zegt: “He Mirjam,…. We hebben hier 7 centimeter…. En ik hoor haar zelfs nog giechelen. Ik breng Diede op de hoogte en die ik gelukkig al onderweg en kan ieder moment bij de ouders arriveren. Onderweg laat de papa nog weten dat deze baby een ander plan heeft dan grote zus en we op tijd zullen komen.
Samen een geboortereportage maken
Omdat Diede er al is, ik weet hoe ruim de ruimte is en ik ook bijna in de buurt ben nemen we een besluit. We besluiten niet de filmen en te fotograferen zoals we normaal doen maar we gaan met toestemming van de ouders onze taken verdelen. Diede gaat filmen, ik ga fotograferen. Diede laat weten dat ze in de slaapkamer staat maar vergeten is zoals afgesproken de deur op een kier te laten…… In dit soort situaties zit ik al tegen het plafond en Diede blijft de rust zelve ik hoor haar al zeggen: “Tja, het is wat het is…”.
Aangekomen bij de ouders ziet de straat er toch wel heel anders uit dan ik me herinner… shit, het regent, het is koud, het waait waar ik dat huisnummer. Achteraf bleken het maar 2 minuten te zijn maar het duurde uren voor m’n gevoel. Aangekomen bij de ouders brand het licht in de woningt als enige huis in de straat. Zo mooi het plaatje van een thuisbevalling… Kraamzorg zit in de kamer maar hoort het kloppen niet en de bel niet later. Dit zijn de momenten dat je hart in je keel zit als geboortefotograaf. Diede is mijn redding wanneer ik app: “ Diede niemand maakt open….” Heel relaxed komt ze naar beneden op haar sokken en glimlacht, het gaat goed hier hoor…. Mama lacht wanneer we boven aankomen omdat we allemaal beseffen hoe uniek dit eigenlijk is. Voor de rust zijn we nooit samen aanwezig maar aan alles voelde we hier kan het.
Na een aantal prachtige momenten tussen papa en mama, een unieke samenwerking en zoveel kracht breken de vliezen. Nog geen twee weeën later wordt er een prachtig kindje geboren…. Voor de derde keer beschuit met muisjes deze week, compleet opgegaan in de sfeer van deze thuisbevalling is het Diedes kleine meisje die twee uur na de geboorte laten weten het fijn te vinden als mama naar huis komt. Nog vol euforie over deze mooie avond kruipt ze tegen haar kleine meisje aan, samen kroelen, nog een extra voeding en dan slapen.
Wat een week
Ook één van mijn meisjes is wakker geworden en vraagt: “Mama, doe je voorzichtig onderweg, mama mag ik nog een knuffel van je als je thuis bent. Ik hou zoveel van je”. Een traan loopt over mijn wang van geluk en waardering. Thuis aangekomen slaapt mijn meisje weer diep, kruip ik dicht tegen mijn liefste vriendje aan en kijk terug op een hele speciale en bijzondere week…
Binnenkort nemen we jullie weer mee in een volgende Inside Story van ons werk.
