Na de geboorte van hun eerste kindje Brenn had Marjolein heel erg de behoefte om terug te kunnen kijken naar foto’s. Helaas zijn er maar weinig foto’s en de foto’s die er zijn hebben haar meer een trauma bezorgd dat dat ze er graag naar terugkijkt. Nu ze hun tweede kindje verwachten willen ze niets liever dan dit moment professioneel te laten vastleggen en kiezen voor geboortefotografie.
De bevalling zal begeleid worden door een van haar beste vriendinnen en verloskundige Veroniek. Hoe bijzonder moet het zijn om op zo’n belangrijk moment begeleid te mogen worden door je beste vriendin. Na een lastige eerste zwangerschap met heel veel bekkenklachten gaat het in deze zwangerschap een stuk beter met Marjolein.
Haar wens is om te bevallen zonder pijnbestrijding en zou het bad beschikbaar zijn dan zou ze graag in bad bevallen. Ook kijken ze beide heel erg uit naar het moment dat Brenn voor het eerst zijn broertje zal mogen ontmoeten. Gelukkig voelt ze zich tot het einde van haar zwangerschap nog steeds goed. Dit kleine wondertje gedraagt zich precies volgens het boekje. Hij ligt zelfs al in de laatste weken vast in het bekken en in de perfecte ligging. Op af en toe een indalingsweeën na is alles nog heerlijk rustig.
Maar wanneer de maand mei aanbreekt heeft meneer zich toch weten te draaien in het bekken en ligt iets minder gunstig maar nog steeds keurig om de bevalling mee te starten.
Zondag 12 mei
Het is zondagmiddag wanneer Marjolein laat weten dat ze een gaatje heeft in haar vliezen. Gelukkig stapt ze er vrij snel overheen dat de badbevalling helaas aan haar voorbij zal gaan. Ze heeft nog geen actieve weeën en er zijn al een ruim aantal uren verstreken sinds de vliezen gescheurd zijn. Ze wil niets liever dan haar lichaam de kans geven om zelf weeën te gaan aanmaken. Zolang de controles goed blijven mag ze gewoon rustig afwachten wat haar lichaam gaat doen. Helaas gebeurd er niets en na overleg besluiten ze om de bevalling op woensdagmorgen 15 mei te gaan inleiden. Ze mogen zich om 09:00 uur melden in het ziekenhuis en dan zal er een plan gemaakt worden.
Woensdag 15 mei
Bij aankomst in het ziekenhuis wordt als eerste de conditie van de baby gecontroleerd en het risico op een infectie. Gelukkig is alles in orde en krijg ik een eerste vrolijk berichtje van Marjolein met een prachtige foto. “Ik voel me net een kermisattractie” zegt ze met 2 banden om haar buik een dopje voor haar vinger, een bloeddrukmeter en heel veel kabels. Alles voor een gezonde baby en mama hi hi
Haar lichaam kan nog wel wat ondersteuning gebruiken om te gaan bevallen en dus wordt er besloten dat ze medicatie krijgt om de baarmoeder verder voor te bereiden. Rond 14:39 uur breken de vliezen volledig, heeft ze harde buiken en ruim 3 cm ontsluiting. Het begin is er! Hoewel de weeën rond 16:30 uur langzaam op gang komen maakt ze nog een rondje geboortecentrum en komt ze gezellig even bijpraten terwijl ik wat administratief werk aan het doen ben. Tussen de weeën door lacht ze nog altijd maar wanneer ik een half uur later de verloskamer binnenkom heeft ze weinig zin meer om te lopen.
De weeën worden heftiger maar ze weet ze heel rustig en kalm op te vangen. Ze is vastberaden om zonder pijnstilling te bevallen. Tussen de weeën door vertelt ze van alles en ze weet t ook nog gezellig te maken. Tegen 18:00 uur zijn de weeën zo heftig dat praten niet meer leuk is.
Het einde in zicht..
Ze geeft aan persdrang te hebben maar bij controle blijkt ze 6 cm te hebben. Even breekt ze en weet ze niet waar ze het zoeken moet, helaas ligt hij nog steeds als sterrenkijkertje wat dit gevoel verklaart. Haar lichaam is nog niet zo ver en er zit niets anders op dan deze heftige weeën weg te puffen. De twee uur die volgen zijn zwaar en intensief, Sean & Veroniek steunen haar zo goed als ze kunnen.
Tegen 19:30 uur heeft ze volledige ontsluiting, in theorie is dat helemaal niet zo lang als je bedenkt dat ze om 18:00 uur pas 6 cm ontsluiting had maar met deze heftige weeën is 1,5 uur lang en zwaar. Wanneer iets na 19:30 dit mannetje met zijn hartslag laat zien dat hij echt geboren moet worden is het zijn ligging wat hem niet meezit. Er wordt daarom besloten om een handje te helpen en tijdens het persen d.m.v. een cupje op het hoofd de geboorte te ondersteunen.
Kan ik dit nog wel volhouden
De spanning is af te lezen van de gezichten van Sean en Veroniek, iemand pijn te zien hebben waar je veel om geeft is niet makkelijk. Na een paar weeën wordt er om 19:57 uur een prachtig jongetje Raff geboren. Geëmotioneerd pakt Marjolein haar zoon aan, eindelijk het is voorbij. Het laatste stuk was alles behalve leuk maar wat een prestatie, een prachtig gezond klein mannetje. Met grote ogen kijkt hij ons aan en al vrij snel komt er een glimlach op Marjoleins gezicht. Ook Sean is blij dat het achter de rug is en zo trots op zijn zoon. Ondanks dat het laatste stukje zwaar was is het zo’n mooie bevalling geweest. Op eigen kracht heeft ze hem negen maanden kunnen dragen en nu geboren laten worden.
Wanneer ze een beetje zijn bijgekomen is het genieten begonnen en is het tijd om Brenn te laten komen naar het ziekenhuis. Niet veel later komt hij samen met opa en oma de verloskamer binnen. Hoewel hij nog vrij klein is is hij toch wel heel nieuwsgierig naar zijn broertje. De verlegenheid is snel weg en hij komt steeds vaker even kijken. Dat gaat helemaal goedkomen met deze twee binkies!
Lieve Marjolein & Sean, jullie hebben zo ontzettend goed samengewerkt als team. We hebben samen gelachen, maar vooral met veel bewondering naar je gekeken hoe je deze marathon bent aangegaan. Wat een geweldig resultaat! Bedankt voor jullie vertrouwen!
