In zes handen geboren – Sef

Het is een doordeweekse dag in Januari wanneer Joyce & Philip met een origineel berichtje laten weten dat ze hun derde kindje verwachten. Dolgelukkig zijn ze, zeker na de afgelopen maanden die niet makkelijk voor ze zijn geweest. Na een eerdere miskraam en alle emotionele pijn wat dit met zich meebrengt kunnen ze hun geluk nu niet op.

Hoewel de eerste weken spannend blijven blijkt uit de eerste echo’s dat dit kleine wondertje zich prima ontwikkelt. Gespannen kijken ze samen naar het beeldscherm en ja hoor, een keurig kloppend hartje. Het nieuws waar ze zo op gehoopt hadden.

Een bizarre situatie

De weken die daarop volgen komen we met z’n allen in een bizarre situatie terecht. Binnen een paar dagen tijd gaat praktisch de hele wereld in lock-down. In de ban van een agressief griepvirus gaan scholen dicht, staan we in de rij om naar de supermarkt te kunnen gaan en wordt 1,5 meter afstand het nieuwe normaal. Belangrijker nog voor Joyce & Philip is dat de  gezellige bezoekjes bij de verloskundige ineens heel anders verlopen. Zoveel mogelijk consulten vinden telefonisch plaats. Of we de geboorte mogen vastleggen blijft nog een vraag want ook ziekenhuizen weren zoveel mogelijk buitenstaanders. Iedereen werkt met man en man om dit virus de baas te worden, maar voor nu is het virus ons nog de baas.

Gelukkig zijn Joyce & Philip vrij nuchter, grijpen ze ieder moment aan om extra te genieten van de zwangerschap en gaat hun werk gelukkig gewoon door. Bij één van de volgende controle’s blijkt het kindje voor te liggen op de groei en krijgt ze extra suikercontrole’s. Inmiddels weet ze hoe dit werkt van haar eerdere zwangerschappen en ze verheugt zich alweer op de mierzoete Zuyderland-shake op de nuchtere maag. Proost!

De medische molen

Maar dan laat Joyce eind mei weten dat ze vocht verliest. Gelukkig blijken de vliezen niet gebroken te zijn. Haar suikerwaardes blijven schommelen. Met al deze controle’s kan Joyce de spanning niet meer aan, ondanks dat ze bij Sofie en Boaz niet wisten of ze een zoon of dochter kregen wil ze het nu heel graag weten. Philip wil het bewust niet weten dus buiten Joyce blijft het voor ons allemaal nog een verrassing. In de weken die volgen houden we de nieuwsberichten goed in de gaten. Wanneer half juni de ziekenhuizen aangeven weer open te staan voor geboortefotografen kunnen we opgelucht ademhalen. Regelmatig denk ik eraan hoe bijzonder het is om bij één gezin maar liefst drie geboortes te mogen vastleggen.

Hoe makkelijk ze door haar eerste en tweede zwangerschap ging zo spannend blijft deze baby het maken. De suikerwaardes blijven zorgwekkend schommelen en de placenta wil ook niet echt van plaats wijken. Op dit moment ligt de placenta voor de uitgang van de baarmoedermond wat een natuurlijke bevalling risicovol maakt. Om het nog spannender te maken komt er een blaasontsteking bij en wordt ze opgenomen worden in het ziekenhuis. Vanwege de zwangerschap en de druk van de baby op haar blaas en nieren kunnen die niet goed herstellen. Met als gevolg … een nierbek-ontsteking. 

Een volgende ziekenhuisopname

Vijf dagen later wordt ze weer opgenomen in het ziekenhuis, na controle blijkt ze 1 cm ontsluiting te hebben en een verkorte baarmoedermond. Dit zou wel eens de start van de bevalling kunnen betekenen wat natuurlijk nog véél te vroeg is. Een week laten blijkt de baarmoedermond weer 10 mm korter te zijn. Langzaam maakt het haar allemaal erg onrustig en is ze blij als ze straks met een baby in het kraambed ligt. De komende dagen blijft het gelukkig rustig en eind juli krijgen ze ook nog eens het positieve nieuws dat de placenta niet meer bij de baarmoedermond ligt.

De uitgerekende datum komt dichterbij en de pijnklachten toe. Haar nieren en blaas blijven pijn doen en ook haar bekken hebben het zwaar. Ze probeert zich zo goed mogelijk te ontspannen maar het slaapgebrek draagt daar ook niet echt aan bij. Langzaam raakt ze uitgeput, de afgelopen zeven weken heeft ze continu pijn, emotioneel wordt het allemaal heel zwaar nu. Gelukkig weet de fysiotherapeut de klachten van het bekken goed te verlichten maar de andere klachten blijven. 

Deze laatste weken zijn voor de baby zo belangrijk dat het ziekenhuis liefst niet voor week 39 wil ingrijpen. Gelukkig krijgt ze wel slaapmedicatie mee om een beetje op krachten te kunnen komen. Bij de volgende controle blijkt Joyce 3 cm ontsluiting te hebben en er wordt een poging gedaan de bevalling natuurlijk te laten starten. Helaas heeft dit wondertje daar niet zo’n zin in en blijft lekker warm bij Joyce.

Woensdag 16 september

In de vroege ochtend mogen ze zich melden voor de inleiding. Omdat grote broer Boaz binnen 90 minuten na het breken van de vliezen is geboren zorg ik dat ik in de ochtend al in het ziekenhuis ben. Rond 09:00 uur laat Joyce weten dat ze een half uur geleden een poging hebben gedaan te vliezen te breken. Dit is nog niet gelukt en dus wachten we rustig af. Rond 10:30 uur krijgt ze de eerste weeën-opwekkers maar langzaam wordt ze ongeduldig. Ze probeert onder de douche te gaan zitten en tegen 13:16 uur laat ze weten dat de weeën regelmatig komen.

Niet veel later stap ik de verloskamer binnen, Joyce is weer onder de douche en ze heeft 5 cm ontsluiting. De weeën zijn sterk en komen regelmatig, ze krijgt nauwelijks nog iets mee van haar omgeving. Met hulp van Philip weet ze het bed te bereiken, ze krijgt nauwelijks nog rust. Haar lichaam geeft steeds meer aan dat het niet veel langer zal duren. Haar buik begint langzaam mee te duwen en haar lichaam neemt het helemaal over.

In zes handen op de wereld

Philip staat naast haar omdat hij weet dat het nu echt niet lang meer zal duren. Niet veel later mag ze haar handen al uitstrekken en wordt het hoofdje geboren. Met de volgende wee wordt er een prachtig jongetje geboren. Met tranen over haar wangen bekijkt ze hem. Ook Philip kan z’n tranen niet inhouden. Hier hebben ze het allemaal voor gedaan, dit is het moment waar ze zo lang op gewacht hebben.

Compleet overdonderd zijn ze dat de weeën eigenlijk om 13:16 uur pas goed zijn gestart en om 14:10 uur is Sef geboren. Joyce ziet er ontzettend goed uit. Hoe zwaar de zwangerschap ook is geweest. Hier hebben ze het allemaal voor over gehad, wat een prachtige geboorte. Het eerste waar ze aan denken is om Sofie en Boaz dit nieuws te laten weten. Gelukkig mogen ze niet veel later al naar het ziekenhuis komen. Twee gespannen gezichtjes komen de verloskamer binnen. Met grote ogen bekijken ze hun broertje en ze kunnen niet wachten om hem vast te houden. Om de beurt kruipen ze bij Joyce op bed en Philip straalt van trots. Wat een rijkdom, ze begonnen stapelverliefd met z’n tweeën en nu hebben ze een prachtig gezin met drie gezonde kindjes.

Lieve Joyce & Philip, geniet van deze mooie tijd. Jullie hebben heel wat bergen moeten overwinnen in de zwangerschap. Het was een voorrecht deze momenten en de geboorte van jullie kinderen voor jullie te mogen vastleggen. Ik wens jullie niets dan geluk en liefde samen, geniet van alles wat jullie samen mogen meemaken.

Mirjam

 

Wil je meer weten over geboortefotografie? We maken graag kennis met je.

Pure Life Geboortefotografie is werkzaam in de Regio’s: Limburg, Noord-Brabant, Gelderland, Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht.         

Ook een geboorte fotograaf bij jouw bevalling?

Contact formulier

  • DD slash MM slash JJJJ

Meer informatie over geboortefotografie:

Verder lezen:

error: Deze content is beveiligd