Het is vrijdag 17 september wanneer Sanne per app laat weten dat de bevalling is gestart. Hoewel we dit kleintje nog niet verwacht hadden blijkt maar weer dat een geboorte niet te plannen is. Diede blijft, door Sanne’s eerste, snelle bevalling nu in de buurt voor de geboorte van Liewe.
Vliezen gebroken?
Eerder deze week was het ook al even spannend. Sanne denkt namelijk dat haar vliezen gebroken zijn. Maar dit blijkt in het ziekenhuis niet zo te zijn. Toch denkt ze dat ze gelijk heeft, en dat haar vliezen wel degelijk gebroken zijn. De dagen die daarna voorbij gaan blijven rustig, Sanne en de kleine maken het goed. Wel bespreekt de gynaecoloog met Sanne en Bert de kans op een inleiding. Ze mogen er rekening mee houden dat de inleiding binnen een week zal gaan plaatsvinden.
Maar na controle bij de gynaecoloog blijkt er toch wat weinig vruchtwater te zijn. Sanne laat dit direct per app weten: “Hoi Diede. Ik word vandaag of morgen ingeleid. Eerst een sneltest op een bepaalde bacterie. Ik hou je op de hoogte”.
Een plotselinge inleiding
Op dat moment zijn ze al onderweg van het ziekenhuis in Sittard naar het Geboortecentrum in Heerlen. Na de CTG-controle zal verder beleid bepaalt worden. Ze blijkt gelijk te hebben, haar vliezen zijn inderdaad gebroken. Ineens gaat het allemaal heel snel en achter de schermen beraden de artsen zich over het te volgen beleid.
Om 12.00 wordt de inleiding gestart en dat geeft me net nog de tijd om de oudste van school te halen en ze persoonlijk bij de oppas te brengen. Hoewel Sanne nog niet actief aan het bevallen is weten we hoe snel het kan gaan. Maanden hebben ze zich verheugd op deze reportage dus te laat komen is geen optie. Om 15.00 ben ik in het ziekenhuis en gaat het toch niet zo snel, ik besluit alvast even naar ze toe te gaan.
Wanneer ik de kamer in kom zie ik twee lieve ouders zitten, lichtelijk gespannen omdat ze niet weten wat ze te wachten staat. Er zijn op dat moment nog zo veel onzekerheden. Ze vertellen dat ze het heel spannend vinden. Sanne en Bert hebben al een zoontje Jippe van 3,5 jaar. Bij de geboorte van Jippe ging het allemaal heel erg snel, en dat is wat ze ook een beetje bang maakt. Na de geboorte wilde de placenta niet goed loslaten en verloor Sanne veel bloed, ze heeft zich nog lang slecht gevoeld. Daarom hebben ze zich samen verdiept in drukpunten die kunnen helpen om de placenta los te laten komen.
Toevallig hebben ze gisteren nog een afspraak bij de acupuncturist gehad. Het plan is dat Bert zodra de baby geboren is, die drukpunten gaat stimuleren om de placenta los te laten komen. Ze kijken er enorm naar uit om hun kindje te gaan ontmoeten. Wanneer blijkt dat dat misschien pas morgen gaat worden zakt de moed een beetje in hun schoenen. Jippe is aan het logeren bij de ouders van Sanne, ze hebben het er moeilijk mee en missen hem nu al. Duimen dat het allemaal vandaag nog door gaat zetten.
Blijven of naar huis gaan?
Wanneer ik de kamer verlaat is het nog heel relaxed en lijkt er bij Sanne nog niks te gebeuren ondanks de medicijnen die de bevalling een zetje kunnen geven. Over een paar uur krijgt ze na controle nog extra medicatie. Om ze samen de rust te geven besluit ik nog even apart te gaan zitten.
Een paar uur later krijg ik een update en verteld Sanne: ’ze waren net hier. Om 18.00 weer een CTG en om 18.30 nieuwe tabletten.’…….’de laatste dosis voor vandaag’. Langzaam bereiden we ons voor dat de bevalling pas morgen zal door zetten. Even twijfel ik over naar huis gaan of toch maar blijven (met Sanne haar vorige bevalling in mijn geheugen). Om 18.50 app ik Sanne dat ik rond 20.00 naar huis ga rijden. Maar dat ik voor die tijd nog wel even doei kom zeggen, en eerst nog wat werk af maak.
19.05 ‘Nu 3-4 cm en mijn vliezen zijn helemaal gebroken’ appt Sanne. Oké dit is overduidelijk begonnen, ik ga helemaal niet meer naar huis rijden en Sanne gaat niet rustig slapen… die baby gaat geboren worden en ze verwachten snel. Ik app nog naar Sanne of ze ook al wat voelt…. Ze voelt wel wat maar is nog prima te doen ‘Dat zal ik snel niet meer zeggen’. Appt ze terug.
Omdat bij Jippe het vanaf het breken van de vliezen erg snel ging, pak ik mijn spullen in om te verplaatsen naar verloskamer 1. Als ik daar aankom zie ik twee ontspannen gezichtjes, de opluchting is voelbaar. Zo blij dat het toch doorzet en dat Sanne toch nog met haar eigen verloskundige onder supervisie van het ziekenhuis mag bevallen. Een perfecte samenwerking tussen haar eigen verloskundige en het medisch team. Zo’n groot verschil met toen ik eerder die middag in de kamer stond en alles er nog zo anders uitzag. Het lichaam van Sanne ontspant, en de rust is terug, dat was duidelijk nog even nodig. De weeën worden sterker en komen sneller op elkaar. Sanne puft ze beheerst weg en is zo blij dat ze mag bevallen zoals ze gewenst had. Humor is een rode draad in dit geboorteverhaal dat heb ik als snel door. Sanne en Bert lachen tussen de weeën door veel, ze kletsen en praten en zijn enorm op hun gemak. In Bert schuilt een ware verloskundige want hij maakt regelmatig een opmerking, over de bevalling die later ook uit blijkt te komen. Zo voorspelt hij de ontsluiting steeds goed en ook het tijdstip waarop hun kindje geboren gaat worden.
Partner als steun bij de geboorte
Inmiddels volgen de weeën zich in rap tempo op, en begint Sanne wel behoefte te krijgen aan meer verzachting van de pijn. Bij Jippe hielp de warmte van een douche erg goed. Dus dat wilde ze deze keer ook proberen. Bert ontfermt zich over zijn Sanne, hij zorgt voor drinken, eten, en alles wat ze nodig heeft. Zo zorgt hij ook voor Sanne terwijl ze onder de douche staat. Hij zorgt dat de warme stralen van de douche overal terecht komen. En vooral op de plekken waar ze aangeeft het prettig te vinden.
Na een tijdje samen in de badkamer, worden de weeën sterker en geeft ze aan uit de douche te willen en terug naar het bed. Ze is een topper en doet het zo ontzettend goed. Rond 20.30 uur krijgt ze nog wat tegen de pijn en dat helpt enorm om het scherpe randjes van de weeën weg te halen. Tussendoor kan ze weer wat praten en zelfs grapjes maken. De ontsluiting gaat snel vooruit, en ze puft de weeën beheerst weg. Dan is het even wachten op de persweeën. Dat is ook het moment dat er even paniek is bij Sanne, de weeën zijn zo sterk en ze verliest de controle over haar lichaam en de weeën. Maar dan pakt haar verloskundige Sanne beet, ze geeft Sanne een peptalk. ‘Je mag een beetje mee gaan duwen, kom op Sanne dit kan je’. Ze weet zich te herpakken en ook Bert maakt zich klaar. Hij gaat hun kindje aanpakken en bij Sanne op de borst leggen.
Wat gaat het snel, een paar keer persen en dan zien we al een hoofdje geboren worden, en om 22.04 uur is hij er dan eindelijk en pakt Bert zijn 2e zoon aan. Snel legt hij hem op de borst bij Sanne. En wat was hij glibberig of ‘spekglad’ zoals Bert en de verloskundige zeggen.
Toch nog naar de OK tijdens de geboorte van Liewe?
Een prachtige gezonde baby ligt bij Sanne op de borst en hij krijgt de naam Liewe. Wat een plaatje, maar dan is er werk aan de winkel voor Bert. De drukpunten voor het loskomen van de placenta, snel nog even een kusje voor Liewe en Sanne en dan gaat Bert ervoor. Het is hard werken voor Bert de verloskundige en Sanne, de placenta wil niet loskomen en er worden wat extra middelen ingezet om te stimuleren. Niet altijd even prettig voor Sanne, maar gelukkig heeft ze al die tijd wel Liewe nog op haar borst. Helaas wil het niet lukken, dus wil de verloskundige de baarmoeder even goed kunnen voelen. Bert mag ondertussen even lekker huid op huid met Liewe op de bank gaan zitten. Inmiddels is er ook een gynaecoloog in de kamer. Sanne begint het op te geven en begint zich voor te bereiden op een ritje naar de OK. Maar dan lijkt er toch wat beweging in te komen. We moedigen Sanne allemaal aan dat het gaat lukken. Snel daarna ook de placenta los. We zien de opluchting en emotie bij zowel Sanne als Bert. Wat fijn dat ook dit nu goed is gegaan. Wie had dit ooit durven dromen.
Liewe ligt nog heerlijk bij Sanne, het is inmiddels wel tijd dat de controles worden gedaan bij hem en dat ze hem gaan wegen. Alles ziet er goed uit, alleen Liewe zijn suiker wordt in de gaten gehouden omdat hij wat groot is voor het termijn waarmee hij is geboren. Dus prikken ze iedere paar uur het hieltje aan om wat druppeltjes bloed op te vangen. Steeds als dat gebeurt geeft Bert zijn vinger aan Liewe ‘knijp maar in papa’s vinger Liewe’. Bert mag Liewe gaan aankleden als alle controle’s achter de rug zijn. Het is zo aandoenlijk om hem bezig te zien. Liewe krijgt van iedere handeling een uitgebreide uitleg, honderden kusjes en zo veel lieve woordjes.
Als Liewe zijn kleertjes aan heeft mag hij lekker bij Sanne gaan liggen en kunnen ze bij gaan komen en een paar uurtjes gaan slapen.
Een van Sanne’s wensen was om de eerste ontmoeting met Jippe en zijn broertje te hebben vastgelegd. We houden contact zodat ik ook deze momenten voor ze kan vastleggen.
Lieve Sanne en Bert en natuurlijk ook lieve vrolijke Jippe. Heel veel geluk en liefde samen. Jullie zijn een heerlijk gezin en wat een prachtige kindjes hebben jullie. Geniet van deze eerste drukke maar liefdevolle periode met jullie lieve Liewe in huis. Dank je wel voor jullie vertrouwen.
Liefs Diede
