Mijn Bevalling – deel 7

In deze nieuwe Blog – Mijn Bevalling deel 7 vertelt een a.s. mama hoe ze tegen de bevalling aankijkt. Een open en oprechte blog waarin ze ons meeneemt in dit moment. Deze blog wordt wekelijks op zondagavond om 20:15 uur op deze pagina geplaatst. Iedere week een andere mama en een ander verhaal.

Wanneer er meerdere geboortes in één week door Pure Life Geboortefotografie worden vastgelegd kan het voorkomen dat ze blog op maandagavond op hetzelfde tijdstip wordt geplaatst.

In deze serie mogen we kennismaken met Beau. Samen met haar man Björn verwacht ze tijdens het schrijven van deze blog hun tweede meisje.

Een tweede zwangerschap

Vier jaar geleden werden we voor het eerst ouders, de hele zwangerschap voelde als de mooiste tijd van mijn leven en na een zwangerschap van 39 weken werd Nola geboren. Ons meisje zo mooi, zo klein en zo van ons. Het moment dat je voor het eerst mama wordt maakt iets in je los wat niet in woorden te vangen is. Je leven verandert voor altijd, de mooiste verandering in ons leven.

En nu ruim vier jaar later mogen we zelfs een tweede meisje in ons gezin verwelkomen. Langzaam gaan mijn gedachten steeds meer naar de geboortedag, en zo vreemd is dat niet want de slapeloze nachten en voorweeën zijn al begonnen.

De bevalling van Nola was op zijn zachts gezegd zeer heftig. Ruim 24 uur weeën en de ontsluiting wilde maar niet verder komen dan 3 cm. Uiteindelijk hebben we besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Hoe graag ik ook zonder pijnmedicatie wilde bevallen mijn lichaam was op en het zou zomaar nog een ruim aantal uren kunnen duren voordat ik ons meisje in mijn armen kon houden.

Na overleg is er gekozen voor een ruggenprik, en niet dat dat hielp bij de ontsluiting maar voor even kon ik mijn ogen dichtdoen en voor even kon ik de rust nemen die ik zo nodig had op dat moment.

Er zat uiteindelijk niets anders op dan de weeën krachtiger te maken en dus gingen we akkoord met weeën-opwekkers. Na al die uren weeën werd het voor Nola ook steeds zwaarder en ik probeerde verschillende houdingen uit om het haar zo aangenaam mogelijk te maken, met veel geduld kwam de ontsluiting beter op gang.

De tijd begint te dringen

Een extra check wees uit dat Nola toch echt wel binnen een half uur geboren moest worden, maar dat half uur bleek toch te lang te zijn voor d’r. Binnen 10 minuten stond de kamer vol met medisch personeel en voelde ik een paniekgevoel bij mezelf en in de kamer. Met een flinke knip en met behulp van de vacuüm werd ze vervolgens ter wereld gebracht. Noodzakelijk maar voor zowel Björn, mij als Nola een hele heftige ervaring. Gelukkig… ze huilde direct en wat was ze mooi. Ze mocht gelijk bij mij liggen en voor even was alles vergeten.

Voor even bestond de wereld alleen uit ons drieën en voelde we een intens geluksgevoel. Door alle stress en paniek zijn er bijna geen foto’s en dat willen deze keer graag anders. Dat was voor ons de reden om deze keer te kiezen voor een geboortereportage zodat we achteraf de geboorte samen kunnen napraten en alle puzzelstukjes in elkaar vallen.

Opluchting en tijd om te genieten

Gelukkig heb ik de geboorte van Nola uitvoerig kunnen bespreken met onze verloskundigeen steeds krijg ik de geruststellende boodschap dat een tweede geboorte heel anders kan verlopen. We voelen ons begrepen, en helemaal op ons gemak bij deze praktijk en ondanks dat niemand in de toekomst kan kijken weet ze ons gerust te stellen.

We kijken vol vertrouwen uit naar deze geboorte, gelukkig zorgen de praktische zaken en een vrolijke kleuter van vier voor genoeg afleiding. We hebben weer gekozen voor een ziekenhuisbevalling dat geeft ons rust en past bij ons. Samen kijken we zo uit naar dit meisje en vooral het moment dat Nola haar zusje mag gaan ontmoeten. Wat een rijkdom, wat voelt dit geluk groot.