Blog – Mijn bevalling deel 1

In deze nieuwe blog vertellen a.s. mama’s in de laatste weken of dagen van hun zwangerschap hoe ze tegen de bevalling aankijken. Ze vertellen over de spanning, vreugde, onzekerheden maar ook wat ze zich erbij voorstellen. Een open en oprechte blog waarin ze hun verwachtingen met ons delen. Deze blog zal wekelijk op zondagavond om 20:15 uur geplaatst worden. Iedere week een andere mama en een ander verhaal. In deze eerste blog vertelt Esther nu de bevalling er bijna aankomt haar verhaal.

De eerste weken (lees tot 28 weken) heb ik niet durven geloven dat er echt een kindje kwam…
Ik heb het echt mega spannend gevonden en mede doordat we het niet langer geheim konden houden (ivm mijn praktijk en een mede zwangere collega) met 15 weken dan toch maar bekend gemaakt. Die eerste weken met aanhoudende bloedingen waarvan ik meermaals heb gedacht dat het einde oefening was vond ik zwaar. En dan maar positief proberen te klinken want ja, het was een wonder dat het uberhaupt in mijn buik zat. Bij elk positieve gedachte hoorde ik mezelf denken: het kan ook zo afgelopen zijn.. En zou het mij niet verbaasd hebben als iemand zou gezegd hebben: Hij is overleden.. want ja, het is ook te mooi om waar te zijn; een kindje in mijn buik van ons eigen DNA! Mijn partner en ik zeggen nog steeds dagelijks tegen elkaar hoe onwerkelijk het is. Inmiddels ben ik 36 weken zwanger, heb ik een kei druk mannetje in mijn buik ( mede door de enorme hoeveelheid vruchtwater heeft hij nog alle ruimte 😉 ) en begint het besef dat er toch echt een bevalling gaat aankomen!

Ik voel me beter zwanger dan niet zwanger

Ik voel me beter zwanger dan niet zwanger. Die kunsthormonen van afgelopen jaren gaven veel meer klachten dan de zwangerschap en met de weinige kwaaltjes die ik heb mag ik mij gelukkig prijzen! Ik heb vele mooie bevallingen mogen begeleiden in mijn zwangerschap en nu met 36 weken is het echte ‘’werken’’ (verloskundige zijn is een hobby) afgelopen. Al lukt het me dus echt niet om mijn praktijk helemaal los te laten… Het besef begint dat de kleine man gaat komen en daarmee voel ik de druk om nu toch maar echt een vluchttasje klaar te gaan maken en de babykleertjes te gaan wassen en ophangen. (Kamertje staat inmiddels op!)

De bevalling komt dichterbij en ik heb er mega veel zin in! De infertiliteitsarts heeft ooit heel stellig gezegd dat vaginaal bevallen er niet in zou zitten en wat ben ik blij dat ik nu in het Zuyderland onder controle ben en we met de medische risico’s toch wat fysiologie bewaren! Ik krijg de kans om vaginaal te mogen bevallen waar ik enorm blij mee ben!

Ik weet wat er gaat gebeuren

Als verloskundige heb ik al heel wat bevallingen mogen begeleiden wat enorm geruststellend is. De media maakt het zoveel erger dat het daadwerkelijk is.. Elke bevalling is anders en er zijn vrouwen die heel gemakkelijk bevallen en vrouwen die er echt veeeeeel te hard voor moeten werken. Natuurlijk gaat het enorm veel pijn doen, en zal er een moment komen dat ik denk dat ik doodga van de pijn, maar meestal komt dan de baby, of een ruggenprik 😉 .

Na alle pijnlijke onderzoeken/ingrepen/operaties aan mijn baarmoeder in het verleden mag ik nu pijn hebben om een kindje te krijgen. En zoals we vaak in het kraambed afsluiten: het is het allemaal waard! Laat die pijn maar komen (vanaf volgende week dan!)…

Pure Life geboortefotografie: gespecialiseerd in geboorte newborn
en zwangerschap fotografie