Blog – Mijn bevalling – deel 4
In deze nieuwe Blog – Mijn Bevalling deel 4 vertellen a.s. mama’s in de laatste weken, dagen of uren van hun zwangerschap hoe ze tegen de bevalling aankijken. Ze vertellen over de spanning, vreugde, onzekerheden maar ook wat ze zich erbij voorstellen. Een open en oprechte blog waarin ze hun verwachtingen met ons delen. Deze blog zal wekelijk op zondagavond om 20:15 uur geplaatst worden. Iedere week een andere mama en een ander verhaal.
Vanavond vertelt Sanne haar verhaal, in december 2015 mocht ik de geboorte van hun tweede meisje Vayenn vastleggen en we wachten nu op de geboorte van hun derde kindje.
In verwachting van ons derde kindje en de uitgerekende datum komt dichterbij. Vanaf het moment dat ik weer in verwachting was wisten Michel en ik dat dit waarschijnlijk echt ons laatste kindje zou zijn. We willen dan ook volop genieten van deze laatste zwangerschap!
Bij de vorige zwangerschap had ik weinig kwaaltjes, alleen op het einde enorm last van mijn bekken. De pijn die ik toen voelde is niet te vergelijken met wat ik nu voel en loop daarom vanaf 16 weken al bij een bekkenfysiotherapeut. Ik probeer optimaal te genieten deze laatste weken en dagen maar ik begin echt op te raken.
Duizendpoot en zwanger
De combinatie van fulltime een eigen bedrijf runnen, 2 kindjes thuis en bekkeninstabiliteit waardoor elke stap pijn doet is behoorlijk pittig. Verder mag ik absoluut niet klagen qua zwangerschap maar wat zou ik nog graag ronddollen met de kindjes en echt op en top genieten. Het zit er helaas niet meer in en ik tel echt de dagen af tot we ons derde kindje ( weer een mooi prinsesje ! ) in onze armen mogen sluiten. We hebben de geboorte van onze tweede dochter Vayenn laten vastleggen door Mirjam en ook deze keer hebben we geen seconde getwijfeld dit weer te willen doen.
Ik ben al 2 keer eerder mega snel bevallen en mede daardoor heb ik niet alles bewust meegekregen. Ik belandde in een weeënstorm en keerde in mijn eigen wereldje. De foto’s zijn ons ontzettend dierbaar en laten me het echt herbeleven, dit neemt niemand ons meer af. Mijn moeder is bij de vorige bevallingen aanwezig geweest en ook dit keer willen wij haar er graag bij hebben.
De laatste weken begint het al flink te rommelen en ik roep dan ook een aantal keer; “ let maar op, dit meisje komt eerder dan we verwachten “. Toch ben ik inmiddels gelukkig 37 weken en hebben we dus de magische grens bereikt. De voorweeën blijven toenemen, ik slaap amper en ook de verloskundigenmerken dat ik erg moe begin te worden. Om de paar dagen volgt een controle om te kijken hoe de ontsluiting vordert en of ze me eventueel kunnen strippen om mijn lichaam net dat laatste zetje te geven. Nog even… ons meisje komt toch wanneer zij er klaar voor is en we kunnen niet wachten! Echt een rijkdom, straks 3 mooie meiden in huis.
