Begin december krijg ik een berichtje van Ramona, samen met haar man verwacht ze hun derde kindje. Sinds 2015 volgt Ramona mijn werk en bij de uitreiking van mijn eerste boek in 2015 was ze ook aanwezig. Zou het ze ooit gegund zijn om een derde zwangerschap te mogen meemaken dan weten ze zeker dat ze graag de geboorte willen laten vastleggen. Dolgelukkig zijn ze wanneer de zo gewenste derde zwangerschap zich aankondigt.
Een aantal dagen later spreken we elkaar persoonlijk en Ramona vertelt dat ze heel graag thuis in bad wil bevallen. De wens om in bad te bevallen heeft ze al eerder gehad maar door de snelheid van de geboorte hebben ze het bad niet gehaald. Ze maakt zich daarom ook druk of ik wel op tijd aanwezig kan zijn bij de geboorte, we maken daarom goede afspraken en met een goede communicatie hebben we er allemaal vertrouwen in.
Rusten en een druk gezin
Hoe groot de wens voor deze zwangerschap ook was ze krijgen het niet kado. Ramona voelt zich in deze zwangerschap alles behalve goed, ze heeft veel last van harde buiken en nog een aantal vervelende zwangerschapskwaaltjes. Hun kleintje groeit ondertussen lekker door maar Ramona begint behoorlijk in te leveren op haar reserves, het advies rusten zou ze zo graag willen opvolgen maar hoe doe je dat in een druk gezin!
De weken gaan voorbij en noodgedwongen moet ze minder gaan werken waar Ramona het toch wel moeilijk mee heeft. Wanneer tijdens een controle blijkt dat de groei van hun kindje toch achterblijft lijkt het minder werken ineens een stuk minder belangrijk en ingrijpend. Ze willen er graag alles aan doen wat ze kunnen om de groei van hun kindje te kunnen ondersteunen. De thuisbevalling is hiermee van de baan, ze is op dat moment 35 weken en 5 dagen zwanger en sinds week 30 van haar zwangerschap gaat ze twee keer per week naar het ziekenhuis om hun kindje goed te kunnen volgen.
Een groei-echo volgt
Wanneer ze haar zorgen en haar onzekerheid over wat komen gaat uitlegt aan een gynaecoloog wordt ze uitgebreid ingelicht hoe het ervoor staat en dat geeft ineens zoveel meer rust voor ze. De zorgen om de groei blijven en er wordt een datum geprikt om de bevalling te gaan inleiden met 37 weken. Een aantal dagen voor de inleiding wordt er een groei-echo ingepland en deze zal bepalend zijn of de inleiding zal plaatsvinden of dat ze nog even kunnen wachten. Maar dan tijdens deze belangrijke groei-echo verrast dit meisje iedereen en blijkt ze een kleine groeispurt te hebben gehad. De inleiding mag nog enkele dagen uitgesteld worden en wordt nu vastgezet op 37 weken en 5 dagen. Ondanks dat het slopende dagen zijn voor Richard & Ramona zijn ze dolblij dat ze dit hun kindje nog kunnen gunnen, die extra dagen lekker veilig in Ramona’s buik.
Nadat ze twee keer natuurlijk is bevallen ziet ze toch op tegen de inleiding, ze weet dat er geen inleiding zal plaatsvinden als het niet in het belang is van hun kindje maar angst voor het onbekende is er toch.
De inleiding wordt gestart
Vrijdag 23 maart, ze mogen zich tegen de avond melden in het geboortecentrum van het ziekenhuis, het is een ander ziekenhuis dan gepland omdat het ziekenhuis van hun eerste keuze helaas alle verloskamers bezet heeft. Gelukkig voelt het meteen goed bij binnenkomst in het naastgelegen ziekenhuis. Na een aantal standaard controle’s worden de voorbereidingen voor de inleiding gestart. Ze hoopt die nacht nog een beetje te kunnen slapen maar de spanningen maken het toch te moeilijk om echt te kunnen slapen.
Haar lichaam reageert behoorlijk en wanneer rond 08:00 uur de controle’s zijn geweest blijkt ze al 3 cm ontsluiting te hebben. Je zou verwachten dat het breken van de vliezen nu geen probleem zou moeten zijn, maar hun kleine meisje heeft zich bedacht haar handje zo bij haar hoofdje te leggen dat er zelfs drie pogingen nodig zijn.
Na het breken van de vliezen reageert haar lichaam direct maar dat handje zorgt nog wel voor zorgen, gelukkig trekt ze haar handje iets terug. Eenmaal aangekomen op de verloskamer zie ik Ramona keurig verzorgd in bed zitten. Ze is zo netjes verzorgd dat je het ook zou geloven dat ze ieder moment het ziekenhuis verlaat en niet dat dit een mama is die toch echt aan het bevallen is.
Dit is niet leuk meer
De weeën komen regelmatig en al snel laat ze weten dat het nu niet meer leuk is. De aandacht gaat weg van haar telefoon en het regelen van de laatste dingetjes voor haar kinderen wat natuurlijk thuis gewoon doorgaat. De oudste twee worden opgevangen door Ramona’s zus die samen met haar man een leuke dag verzorgd voor de kinderen.
Ondanks dat de weeën regelmatig en behoorlijk krachtig zijn blijft ze kalm en rustig, ze voelt weer dat punt van herkenning van haar vorige bevallingen, de misselijkheid en de enorme kracht van de weeën. Ze weet inmiddels dat als ze het gevoel heeft te moeten spugen ze binnen no-time een kindje in haar armen heeft liggen. Richard wijkt niet van haar zijde en heeft het er zichtbaar moeilijk mee dat zijn vrouw het zwaar heeft, het feit dat hij er is, haar door haar haren strijkt en haar hand vasthoudt is precies wat Ramona nodig heeft.
Nog één wee
Niet veel later komt de verloskundige van het ziekenhuis samen met twee collega’s binnen en ze zien direct aan Ramona’s gezicht dat het kindje ieder moment geboren zal worden. De misselijkheid blijft en Ramona voelt gewoon dit kindje gaat geboren worden en wel nu. In de volgende twee weeën wordt er om 14:05 uur een lief klein meisje met de naam Isabella geboren. Haar navelstreng is vrij kort dus Ramona kan haar nog niet tot helemaal aan haar borst leggen maar wat is ze mooi en wat is ze klein.
Direct vanaf de start maakt ze een goede indruk, ze heeft een prachtige roze kleur en nog steeds dat handje vlak naast haar hoofdje met haar vingertjes uitgestrekt. Wat is ze mooi, wat is ze klein en volmaakt. Ondanks dat ze zo klein is doet ze gelijk haar best om op eigen kracht bij Ramona te drinken. Nadat ze een beetje zijn bijgekomen kan Ramona niet wachten om haar oudste twee kindjes voor te stellen aan hun zusje. Wanneer ze dan ruim 1,5 uur later vol trots de kamer komen binnenlopen hebben ze alleen maar oog voor hun zusje. De dag dat dit meisje een gezin compleet maakte. De kamer vult zich met liefde en langzaam verlaat ik de verloskamer.
Grote broer en zus
Lieve Ramona & Richard, een zwangerschap zo gewenst maar jullie kregen het niet kado. Na een pittige zwangerschap een prachtige geboorte toch weer een moeizame start met Isabella. Na de ziekenhuisopname waarbij ze even op krachten is kunnen komen mogen jullie eindelijk gaan genieten van jullie kraamtijd. Een prachtig gezond meisje rijker, een apetrotse zus en grote broer. Ik wens jullie heel veel geluk samen en mag het verhaal en de foto’s jullie helpen de mooie geboortedag van Isabella te blijven herinneren met alle mooie momenten en details.
