Het lijkt vaak zo vanzelfsprekend: je leven uitstippelen zoals geluk voor je voelt. Je komt een partner tegen waar je zielsveel van houdt en de rest van je leven mee wilt delen. Jullie gaan samenwonen in een mooi huis en de volgende stap is de bekroning van jullie liefde. Een kindje om jullie leven mee te delen, liefde te geven en in alle warmte te laten groeien tot volwassenheid. Dit geboorteverhaal vertelt het verhaal van twee wensouders.
Vrienden en familieleden om je heen krijgen kinderen en geduldig wacht je tot het moment van een zwangerschap aanbreekt. Maar dan blijft die zo gekoesterde zwangerschaps een wens. Je blijft geduldig, maar er verstrijken zelfs jaren en de vurige wens wordt langzaam een pijn. Een pijn die alleen koppels in dezelfde situatie begrijpen en voelen. Dit is werkelijkheid voor Emerence en Roderick.
Er volgt een intensief en ingrijpend traject. Wanneer Emerence na 7 jaar wachten zwanger blijkt te zijn kunnen ze het gewoon niet geloven. Zal hun wens dan toch uitkomen? Met de weken die verstrijken en het groeien van Emerence haar buik, groeit ook langzaam het vertrouwen dat het deze keer echt gaat gebeuren. Vanaf de dag van de positieve zwangerschapstest voelen ze zich ouders van dit kleine en nog zo fragiele nieuwe leven.
Na een positieve uitslag van de medische echo rond de twintigste zwangerschapsweek, is het grote genieten begonnen. Eindelijk mogen ze voor zichzelf gaan shoppen. Eindelijk mogen ze die fantastische pakjes in hun eigen huis laten en zijn het dit keer geen kraamcadeautjes voor vrienden en familie. De hele familie en vriendenkring geniet met ze mee. Iedereen is in afwachting van dit zo gewenste kindje.
Een geboortefotograaf voor de dierbare herinneringen van wensouders
Via social media kwamen ze jaren geleden in aanraking met geboortefotografie. In Nederland stond het op dat moment nog in de kinderschoenen. Maar ze wisten toen al dat als een zwangerschap hun ooit gegeven is, ze alle bijzondere momenten van deze periode willen laten vastleggen. In maart van dit jaar is het zover en mag ik kennis maken bij Emerence en Roderick thuis. Al vrij snel zijn we diep in gesprek en vertelt Emerence de weg naar hun zwangerschap.
Ze vertellen hoe belangrijk het voor ze is: de zwangerschap, geboorte en de eerste momenten in de eerste weken te laten vastleggen. We spreken af dat ze het gesprek rustig laten bezinken en laten weten wat ze besloten hebben. En eerlijk is eerlijk, toen het bericht binnenkwam dat ik deze momenten voor ze mocht vastleggen, sprong ik toch wel een klein gat in de lucht. Keer op keer is het zo mooi dat zulke lieve en mooie mensen op mijn pad komen.
Tijdens ons gesprek vertelt Emerence dat ze hoopt op een natuurlijke bevalling, maar dat ze er ook rekening mee houden dat het wel eens anders kan lopen. Emerence heeft in het verleden een darmperforatie gehad en is hier aan geopereerd. Hierdoor is een litteken ontstaan in haar buik. Niemand, zelfs de artsen niet, weten precies hoe haar buik en de plaats van het litteken op de weeën zullen reageren. Ze besluiten wel hun wensen van een natuurlijke bevalling kenbaar te maken aan de artsen en de verloskundige. Maar ze stellen zich er op in dat het niet te plannen is hoe het zal lopen.
Na weken van wachten is het eindelijk zover. De avond van de zwangerschapsreportage. Op een prachtige locatie maken we bij zonsondergang een mooie liefdevolle reportage. In onze studio maken we een iets persoonlijkere reportage speciaal voor Roderick en Emerence privé.
Zou dit de start zijn?
Geheel onverwachts gaat in de ochtend mijn telefoon. Emerence geeft aan dat ze twijfelt of haar vliezen gebroken zijn. Ze heeft regelmatig contracties en weet niet goed wat ze er mee moet. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis geeft het team aan dat ze er rekening mee moeten houden dat de baby geboren wil worden. Gezien de termijn van hun zwangerschap zal de baby extra zorg en controle’s nodig hebben. Maar door de drukte in het ziekenhuis wordt ze geadviseerd naar het naastgelegen ziekenhuis te gaan nu de weeën nog redelijk te doen zijn. Ze besluiten naar het Geboortecentrum in Heerlen te rijden, zodat ze zeker weten dat er voor beiden een plek is in het ziekenhuis.
Bij aankomst in Heerlen blijkt Emerence twee centimeter ontsluiting te hebben. In de volgende uren zet het gelukkig nog niet door en na de nodige testjes mogen ze weer naar huis. Natuurlijk zijn ze ontzettend nieuwsgierig naar hun wondertje, maar ze beseffen ook dat iedere dag extra met deze zwangerschapstermijn is meegenomen. Na nog een onrustige nacht blijft het de komende dagen en zelfs weekjes redelijk rustig. Opgelucht halen ze adem: vals alarm.
Bij de volgende controle wordt een poging gedaan de bevalling natuurlijk te laten starten en wordt er een datum gepland voor de inleiding: vrijdag 28 augustus. Het is maar een getal. Toch hoopt Emerence stiekem voor haar 30ste mama te mogen worden. We duimen dus voor een geboortedatum vóór 31 augustus.
Dinsdag 25 augustus
Langzaam komt de datum van de inleiding dichterbij. Er wordt nog een laatste poging gedaan de vliezen los te maken van de baarmoedermond om zo de bevalling natuurlijk te laten starten. Later die dag lijkt het effect te hebben. Het rommelt behoorlijk in haar buik en de komende uren wordt het spannend wat er gaat gebeuren. Twee uur later, rond 17:15 uur, denken ze dat de vliezen gebroken zijn en rond 18:00 uur komen ze aan in het ziekenhuis.
Het lijkt erop dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept. Na verschillende testjes zijn de vliezen inderdaad gebroken en blijkt hij inderdaad in het vruchtwater gepoept te hebben. Gelukkig laat de CTG een keurig hartfilmpje zien en hebben ze de tijd om af te wachten of de weeën langzaam vanzelf op gang komen. Wanneer rond 23:00 uur de weeën nog niet echt willen komen, wordt besloten de weeën een handje te helpen met behulp van medicatie.
Zijn eigen geboortedag
Die nacht krijgt Emerence weinig kans om te slapen. De weeën zijn er om de paar minuten en tegen 04:30 uur heeft ze vijf centimeter ontsluiting. Gelukkig hebben ze de kamer met het bevalbad vrij gekregen en mag Emerence naar deze kamer verhuizen. Tegen 06:00 uur heeft ze ongeveer zes centimeter ontsluiting. Niet veel later kom ik aan in het ziekenhuis in Maastricht en Emerence heeft het zichtbaar zwaar. Wanneer bij de volgende controle blijkt dat de ontsluiting nog nagenoeg gelijk is, breekt de emotie los. Ze trekt het niet meer. Al die uren weeën opvangen; waarom gaat het nu niet vooruit…..
Net op dat moment komt haar verloskundige binnen en direct is de warme band tussen beiden te zien. Ze geeft Emerence moed, vertrouwen en vooral de bevestiging dat ze het goed doet. Dat zonder medicatie bevallen prima is, maar dat ze nu wel veel van zichzelf vraagt. Dat het oké is om nu pijnmedicatie te accepteren. Tranen van ontlading en uitputting volgen en haar verloskundige bevestigt haar dat ze straks kan bijkomen wanneer de medicatie zijn werk doet.
Tranen van geluk
Gelukkig krijgt ze niet veel later (hoewel de minuten uren lijken te duren) een ruggenprik en besluiten we Emerence en Roderick even met rust te laten in de hoop dat ze een beetje slaap kunnen inhalen. Wanneer rond 11:30 uur de ontsluiting nog niet veel verder is wordt aangegeven dat ze het nog maximaal twee uur willen aankijken met het opwekken van de weeën. Wanneer de ontsluiting dan niet genoeg vooruit gaat zal overgegaan worden tot een keizersnede.
Tegen 14:00 uur volgt de volgende controle. Een spannend moment. Ze blijkt negen centimeter ontsluiting te hebben. Nog een heel klein randje en ze heeft volledige ontsluiting bereikt. In één keer heeft haar lichaam een klik gemaakt en heeft de rust en pijnverlichting daar ook aan bijgedragen. Het gaat zelfs zo goed dat ze tegen 15:30 uur mag gaan starten met persen. Hoe langzaam de ontsluiting op gang kwam, hoe goed en snel gaat dit laatste stukje.
Van wensouders naar ouders: dankbaar en zo trots
Als een natuurtalent geeft ze hun kleine mannetje bij iedere wee een zetje en om 16:07 uur wordt Boaz geboren. Tranen van geluk stromen over hun wangen. Hij is er. Zeven jaar hebben ze op dit moment gewacht! Ze kunnen hun geluk niet op en aan alle kanten wordt Boaz bewonderd. Even bestaat de wereld om hun heen niet. De komende uren bestaat de wereld alleen uit de mensen in deze verloskamer en genieten ze van alle momenten met hun zoon.
Lieve Emerence en Roderick: jullie kindje is zo gewenst en wat een fantastisch team zijn jullie! Geniet van alle mooie momenten samen. En mag de geboorte van Boaz de start zijn van een lang en gelukkig leven samen als gezin. Het was een voorrecht dit moment voor jullie te mogen vastleggen. Hopelijk helpt de reportage jullie om alle momenten terug te brengen in jullie herinnering en de geboortedag een mooi plekje te geven.
Mirjam Cremer & Diede Verschuuren Geboortefotograaf en schrijver van geboorteverhalen
Pure Life Geboortefotografie: Gespecialiseerd in zwangerschap– geboorte- en Newbornfotografie
werkzaam in de Regio’s Zuid-Limburg, Noord en Midden-Limburg, Noord-Holland, Zuid-Holland, Brabant, Gelderland en Utrecht
Wil je graag meer weten over een geboortereportage of een vrijblijvend kennismakingsgesprek?
We maken graag tijd voor jullie, neem gerust contact met ons op.
