Dat iedere geboorte anders is, dat het anders kan gaan dan verwacht dat weten we allemaal. Maar dat de geboorte van je kindje zich aankondigt in week 25 van de zwangerschap, dat is een scenario waar je als a.s. ouders geen rekening mee wil houden.
Het is februari wanneer ik voor het eerst in contact kom met Kelley-Joy en haar vriend Tyrone. Dolgelukkig zijn ze dat ze begin augustus hun eerste kindje mogen verwachten. Keer op keer hoor ik in de gesprekken met ouders hoe vaak een gewenste zwangerschap niet zo vanzelfsprekend is. Ook voor Kelley-Joy & Tyrone was er hoop en geduld nodig voor hun wens vervuld werd. De wens om samen een gezin te mogen vormen gaat eindelijk voor ze in vervulling dolgelukkig zijn ze en het liefst willen ze het van de daken schreeuwen.
Een bericht waar ik stil van ben…
Na een positieve twintig weken echo met geen bijzonderheden en het nieuws dat ze een meisje verwachten kan het echte genieten beginnen. Stralend zitten ze op de bank wanneer ik ze tijdens het intakegesprek voor het eerst mag ontmoeten. Kelley-Joy volgt al ruim twee jaar het werk van verschillende geboortefotografen en ze willen dan ook niets liever dan de geboorte van hun meisje laten vastleggen.
Nog geen week nadat we samen alles hebben doorgesproken voor de reportage krijg ik een berichtje van Kelley-Joy en bij het lezen van de eerste zin slaat mijn hart al in mijn keel: “ Hi Mirjam, vandaag 24 weken en 2 dagen en helaas moeten we je een minder leuke update geven…” Bij deze berichtjes vrees ik altijd het ergste en rustig lees ik verder. Een dag voor dit bericht zijn Kelley-Joy’s vliezen gebroken en sindsdien zijn ze in een achtbaan van emoties terechtgekomen.
De vliezen zijn gebroken
Nadat midden in de supermarkt haar vliezen breken wordt ze met spoed per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Doodsbang en verdrietig lijkt het erop dat hun kindje al in de ambulance geboren zal worden. In het ziekenhuis aangekomen blijkt ze 2 cm ontsluiting te hebben maar heel nauwkeurig is het niet omdat uit voorzorg dit enkel via een echo wordt vastgelegd. Ze krijgt weeënremmers en er zit niets anders op dan te wachten tussen hoop en vrees of hun kindje nog even kan en wil wachten om geboren te worden.
Naast de zorgen is er ook veel verdriet bij ze, ze hebben zo lang op deze zwangerschap gewacht, dan komt hun grote wens uit, zijn de zwangerschapskwaaltjes een beetje minder geworden en breken haar vliezen… Ze is nog zo ontzettend klein naar schatting rond de 750 tot 800 gram, het is de uiterste grens van levensvatbaarheid, gewoon te bizar waar ze nu doorheen gaan. Gelukkig slaat de medicatie aan en zakken de weeën weg, dankbaar zijn ze wanneer ze de eerste 24 – uur gehaald hebben. De dagen gaan voorbij en elke dag dat ze nog niet geboren is is winst.
Een positieve kracht aan haar zijde
Gelukkig is Tyrone een enorme positieve kracht voor Kelley-Joy, dit is zo’n sterk meisje hij kan en wil er gewoon niet aan denken dat dit geen begin van een gelukkig leven samen zal zijn. Ondanks dat de weeën zijn weggezakt blijft het alles behalve rustig. Kelley-Joy’s hartslag en die van de baby zitten net op de grens, ze heeft enorme hoofdpijn en de menstruatie-achtige krampen blijven aanhouden. Vooralsnog is het niet de verwachting dat ze geboren zal worden, Tyrone & Kelley-Joy duimen ondertussen hun vingers er bijna vanaf dat ze nog even blijft zitten.
Donderdag 19 april het is rond 03:00 uur wanneer mijn telefoon gaat, de weeën zijn weer begonnen en Tyrone denkt dat de geboorte nu zal doorzetten. We spreken af elkaar op de hoogte te houden, ze heeft weeën om de 6 minuten die ca 40 seconden aanhouden het kan dus nog alle kanten opgaan. Rond 06:00 uur neemt de duur van de weeën af en ook de tussenpozen nemen toe, zou het dan toch weer een valse start zijn?
Na overleg en verschillende onderzoeken laat Tyrone om 10:00 uur weten dat de bevalling ingeleid zal worden er zijn tekenen van een infectie waargenomen en ondanks dat het nog veel te vroeg is is het voortzetten van de zwangerschap geen optie, dit meisje moet zo snel mogelijk geboren worden om de medische zorg te kunnen krijgen die ze zo hard nodig heeft. Angst en verdriet wisselen elkaar af en het is weer de positieve en krachtige instelling van Tyrone die Kelley-Joy hier doorheen sleept.
Wat staat ons te wachten
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis laat Tyrone weten dat de weeën met behulp van de medicatie al regelmatig zijn en zelfs om de 2,5 minuut komen, de ontsluiting is 4 cm en ze begint al lichte druk te voelen. Ik besluit alvast richting de verloskamer te gaan, het is een klein kindje dus ergens bekruipt mij een gevoel dat het wel eens heel snel zou kunnen gaan.
Aangekomen bij de verloskamer zijn de artsen in gesprek met Kelley-Joy & Tyrone om ze voor te bereiden op wat komen gaat. Ze zal bij de geboorte erg klein zijn en heel veel medische zorg nodig hebben, een gesprek waarbij ik ze nog even alleen laat. Niet veel later kom ik de verloskamer binnen en Kelley-Joy heeft behoorlijk pittige weeën, aan haar hele houding is te zien dat het niet lang meer zal duren, ze heeft ondertussen al 8 cm ontsluiting.
Naast Tyrone’s moeder is ook Kelley-Joy’s zus aanwezig, de verloskamer staat behoorlijk vol maar voor Kelley-Joy is dit de manier waarop ze de steun kan krijgen van degene die ze graag om zich heen wil hebben. Ze concentreert zich afwisselend op de gynaecoloog en Tyrone. Tyrone’s moeder en Kelley-Joy’s zus zijn bezorgd om wat er komen gaat de komende minuten. Ze zien Kelley-Joy meegaan met de weeën en stil rolt er een traan over de wangen van beide vrouwen.
Volledige ontsluiting
Volledige ontsluiting… bij de volgende wee is er al een heel klein en fragiel hoofdje te zien, de gynaecoloog houdt haar beide handen rond het hoofdje en laat zo de rest van het kindje geboren worden. Om 15:06 wordt er een sterk maar fragiel meisje geboren die de naam Mylena Noé mag dragen. Kelley-Joy krijgt heel kort de kans even naar haar dochtertje te kijken waarna ze direct de noodzakelijke zorg nodig heeft. Ruim 10 personen ontfermen zich over dit meisje en ze laat zelfs al van zich horen wat een heel goed teken is. Tyrone probeert zo goed als hij kan iets te filmen van wat er gebeurd zodat ze dit samen kunnen terugkijken.
Foto’s zijn belangrijk vooral nu
Ondanks alle prioriteiten die er zijn wordt er bewust (waar mogelijk) ruimte gemaakt omdat iedereen beseft dat Kelley-Joy & Tyrone de foto’s straks heel hard nodig zullen hebben om alles een plekje te kunnen geven. Wanneer Mylena verzorgd op haar plekje ligt op de afdeling neonatologie krijgt Tyrone even de kans om zijn handen tegen zijn meisje aan te leggen. Ze valt volledig weg in de grootte van zelfs maar 1 hand van Tyrone met haar gewicht van 750 gram en lengte van 34 cm.
Wanneer Kelley-Joy verzorgd is mag ze samen met Tyrone naar hun meisje gaan kijken. Wat is ze klein, wat is ze sterk en wat hebben ze nog een weg te gaan. De komende uren, dagen en weken zullen ze per dag moeten bekijken hoe het met Mylena gaat maar voor nu laat ze zien hoe krachtig ze is en hoe hard ze vecht om toe te werken naar de dag dat ze samen met haar papa en mama naar huis mag gaan.
Een pril leven, vecht en groei…
Lieve Kelley-Joy & Tyrone, de afgelopen dagen zijn voor jullie door een achtbaan aan emoties gegaan, niet lang na het goede nieuws van de twintig weken echo lag jullie meisje al in jullie armen, veel te vroeg en veel te klein. Vanaf het eerste moment sinds haar geboorte vecht ze om sterker te worden en groter te groeien. Als team proberen jullie elkaar sterk te houden en vechten jullie voor het prille leven van jullie meisje, wat is ze mooi en welkom.
Ze kan zich geen beter plekje wensen dan omringd te zijn door jullie liefde en zorg. Mogen de foto’s en het verhaal jullie helpen om alles een plekje te kunnen geven. Bedankt voor jullie vertrouwen dat ik de geboorte van Mylena mocht vastleggen. Lieve Mylena Noé, vecht en groei, we kunnen niet wachten tot de dag komt dat jij met papa en mama naar huis mag gaan in je eigen bedje mag liggen en heerlijk ondeugend kan zijn.
– Liefs Mirjam –
