Het is Juli 2020. Ik voel het, dit kan niet anders. Zou het echt zo zijn…
Het enige wat ik kan doen is nog een paar dagen geduld opbrengen of zal ik toch nu al…
Ik krijg het niet uit mijn hoofd en online bestel ik een vroege test. Goed nog één dag wachten, morgenochtend is het moment. Ik heb Sjoerd verteld wat ik van plan ben en hij lacht mij een beetje uit . De volgende ochtend doe ik een test samen met Sjoerd, was ik toch mooi even vergeten hoe spannend het moment van zo’n test is. We mogen kijken en de test is natuurlijk spierwit. Ergens wisten we dat dit ook ging gebeuren want ik ben nog veel te vroeg met testen.
Als geduld hebben onmogelijk is
Ik hoor mijzelf tegen Sjoerd zeggen: “over 2 dagen doe ik weer een test”. Tuurlijk gaat dat niet gebeuren en weet ik dat ik morgen ochtend gewoon weer een keer een test doe. Dat ongeduld herken ik niet van mijzelf, ik kan het gewoon niet bedwingen heel gek om dat zo te ervaren. Normaal gesproken ben ik namelijk heel geduldig. Die middag spreken wij met mijn ouders af, ze zijn terug van vakantie en hebben de kindjes gemist. Tijdens de lunch word ik overvallen door een gek gevoel in mijn buik en ben ik erg misselijk. Als het eten maar niet verkeerd is gevallen. Geen zin om nu buikgriep te krijgen. S’avonds ben ik opgelucht want de misselijkheid en de buikpijn trekt weg. Ik weet dat ik mezelf gek maak maar doe die avond toch nog een keer een test. En geheel tegen verwachting is die heel licht positief. Even worden we overvallen door die licht positieve test. En besluiten we dat we afwachten wat de test over een paar dagen zal doen, we zijn tenslotte ook wel erg vroeg.
Een paar dagen later doe ik s’avonds 2 testen. En die zijn allebei positief nog wel lichte streepjes maar niet spierwit. De afgelopen dagen hebben we kunnen wennen aan het idee dat er (als alles goed mag gaan) een derde kindje in mijn buik groeit. Een gek idee maar de blijdschap overheerst.
We mogen het van de daken schreeuwen
We zijn ons bewust van het feit dat het niet voor iedereen zo makkelijk gaat, ik merk dat met het nieuws van ons derde kindje de onzekerheid en zorgen ook wel 3x zo groot lijken te zijn. Gaat alles wel goed? Hoe zullen familie en vrienden reageren? Kunnen wij dit? Dingen die de 1e en 2e zwangerschap ook wel in mijn hoofd rond spookte maar nu in de overtreffende trap.
Vrij snel na de positieve test besluiten wij dat we dit nieuws willen delen met onze families en naaste vrienden. Het is pril maar tegelijkertijd weten we ook dat wij dit mooie nieuws willen delen met onze dierbare en wanneer het niet goed lijkt te gaan ook.
Kotsen en hormonsters
Daarnaast begin ik mij al snel beroerd te voelen en kan ik de energie niet meer opbrengen om te doen alsof het goed gaat. Het gaat wel goed met mij maar lichamelijk ben ik een vaatdoek. Ik kijk er naar uit dat ik bij onze ouders en vrienden die we veel zien mijn gezicht niet in de plooi hoef te houden, mijn hormonale uitspattingen niet hoef te bedwingen en het kokhals reflex bij vieze geuren of eten niet hoef tegen te houden.
We gaan een spannende maar mooie tijd tegemoet en genieten van ons kleine 3e wondertje op komst.
De komende weken wil ik jullie graag een beetje meenemen in mijn 3e zwangerschap. Als geboortefotograaf mag ik bij de meest persoonlijke en intieme momenten zijn, de geboorte van jullie kind. Daarom neem ik jullie heel graag mee in deze zo gewenste derde zwangerschap.
Benieuwd naar mijn zwangerschapstermijn, mijn dromen, angsten en plannen voor de bevalling? Volg mijn wekelijkse blog vanaf woensdag 25 november a.s. om 21:00 uur en alle babyspam die we heel graag tussendoor vertellen.
Diede Verschuuren & Mirjam Cremer Geboortefotograaf en schrijver van geboorteverhalen
Pure Life Geboortefotografie: Gespecialiseerd in zwangerschap– geboorte- en Newbornfotografie
werkzaam in de Regio’s Zuid-Limburg, Noord en Midden-Limburg, Noord-Holland, Zuid-Holland, Brabant, Gelderland en Utrecht
Wil je graag meer weten over een geboortereportage of een vrijblijvend kennismakingsgesprek?
We maken graag tijd voor jullie, neem gerust contact met ons op.
