De eerste stappen naar mijn droombevalling
Via mijn verloskundige maak ik een afspraak met de gynaecoloog van mijn 2e sectio. Gelukkig gaat dat erg makkelijk en heb ik vrij snel een afspraak in de agenda staan. En dat is heel fijn. In de dagen ervoor bespreek ik met Sjoerd welke vragen we hebben en wat onze wens is voor deze geboorte.
‘Het lukt mij om die hormonale schommelingen de baas te zijn’
Ik neem mij zelf voor om rustig en redelijk blanco het gesprek in te gaan. Te luisteren naar wat de gynaecoloog te vertellen heeft, en daarna onze vragen te stellen. Sjoerd mag niet mee dus die bel ik in tijdens het gesprek. Geen probleem dat moet wel lukken zo.
Ik had het niet verwacht maar ik blijf rustig. Het lukt mij om die hormonale schommelingen de baas te zijn. (man, man, man, ik kan echt behoorlijk hormonaal zijn) Het gesprek met de gynaecoloog is erg prettig, hij legt duidelijk en helder uit wat de risico’s zijn en
wat het protocol is. En maakt ook een schatting op basis van mijn beval geschiedenis. Hij laat ons weten hoe hoog de kans is op bepaalde risico’s die bij een VBAC (Vaginal Birth After Caeserean section) horen. Helaas heb ik een paar dingen tegen zitten
en dat zijn feiten uit mijn beval geschiedenis. Zowel Mees als Bink daalden of wilde niet indalen tijdens de bevalling. Wat toch wel een klein streepje voor is bij de start van een bevalling. Daarnaast Beviel ik bij Mees met 40 weken, door een scheurtje in de vliezen werd ik ingeleid, zonder dat scheurtje was ik waarschijnlijk pas later ‘begonnen’ en bevallen. Bij Bink slaagde een poging tot inleiden niet en kreeg ik een ‘geplande’ keizersnede met 41 weken. Kortom mijn kindjes hebben geen haast, en mijn lichaam is een vriendelijke huurbaas ze mogen er best even wat langer blijven wonen.
Een grens of toch geen grens
De grens is 38 weken voor nu als het aan de gynaecoloog ligt. Als mijn bevalling dan spontaan wil beginnen dan durft hij het aan mij te begeleiden. Oké dat is dan wel weer een beetje een tegenvaller. Want gezien mijn geschiedenis gaat ook nr 3 zich niet voor die tijd aankondigen.
Dus ja je kunt je voorstellen dat ik met dat scenario geen gat in de lucht spring.
Maar goed voor nu is dit gesprek in ieder geval nuttig geweest, ik weet hoe de gynaecoloog er tegen over staat en wat ik kan verwachten aan begeleiding van uit hem. We maken een afspraak voor over 6 weken. Dan kunnen we verder bespreken hoe we hier mee om kunnen gaan. Hij geeft aan dat hij dan ook even wil kijken naar de baby, de ligging, en de placenta. Stel de baby ligt niet goed of de placenta ligt niet goed dan heb ik geen keuze. We gaan het dus zien.
‘Voorzichtig voor mijn zusje’
Ik ben dus inmiddels ook weer een stuk verder in deze zwangerschap en wacht nog iedere dag op de schopjes en bewegingen van onze kleine. Ik voel nog maar bar weinig. Mees is zich erg bewust van haar broertje of zusje in mijn buik. Als we haar vragen of er een broertje of een zusje in mijn buik zit dan lijkt ze toch het meest voor een zusje te kiezen. Ze noemt haar nu ‘Witje” en als het geboren is ‘Sneeuwwitje’. We proberen haar er al wel een beetje op voor te bereiden dat ‘Witje’ straks geen Sneeuwwitje gaat heten als hij of zij is geboren. En dat het ook kan zijn dat ze een broertje krijgt i.p.v. een zusje. Hoe wij haar broertje of zusje gaan noemen weten we overigens ook nog niet. Best lastig, we komen er nu in ieder geval nog niet uit. Gelukkig hebben we nog even. En Bink zo schattig, hij heeft geen idee wat er allemaal gaat gebeuren maar heeft wel iets meegekregen over mijn buik. S’ochtends tilt hij de deken op om even te kijken naar mijn buik. Dat er een baby in zit en hij ook een beetje voorzichtig moet doen snapt hij niet. Want twee tellen later zit hij op mijn buik ‘hop hop hop’. Mees steekt daar als beschermende grote zus een stokje voor en zegt dan ‘Binkie voorzichtig voor mijn zusje’. Zo leuk hoe ze beide een eigen beleving hebben van deze zwangerschap.
De tijd vliegt voorbij
Deze zwangerschap vliegt voorbij. Zoals de clichés je er al voor waarschuwen geniet er maar van voor je het weet is het voorbij. Dat is ook zo. De dagen vliegen mij om de oren en ik verdeel mijn aandacht over mijn werk, de kindjes, Sjoerd, ons huishouden en dan nog familie en vrienden die ik veel minder zie en spreek door het hele Corona gebeuren. Het voornemen bewust meer van deze zwangerschap te gaan genieten lukt nog niet echt. Ik ben blij dat ik mij aan het verdiepen ben in de geboorte waardoor ik het gevoel heb het een beetje goed te maken. Maar neem mij zelf steeds weer voor meer bewust te zijn van ‘Witje’ in mijn buik. Het zal vast voor velen herkenbaar zijn dat dit bij een 2e of 3e zwangerschap toch wat lastiger gaat.
‘Wat vinden jullie leuk om te lezen?’
Ik ben nu een aantal weken verder met het schrijven van mijn zwangerschaps blog. En ben nog niet uitgeschreven hoor. Maar om te voorkomen dat ik jullie verveel met mijn geneuzel, zou ik het leuk vinden om te horen wat jullie nu echt nog zouden willen weten of lezen?
Dat mag specifiek over mijn zwangerschap gaan maar het mag ook algemeen over zwangerschap gaan. Ik ben benieuwd. En lees het graag terug in een comment onder onze post op Facebook of Instagram.
